Deluuuuuuuler…
Eğitimci Yazar Bahri Yıldızbaş
Başhekimin ve hasta bakıcıların toplantılarından, bağırmalarından, hakaretlerinden ve nasihatlarından usanan hastalar, akıl hastanesinden kaçmaya karar verirler ve planlarını yaparlar.
— “Duvar yüksek ise altını kazarak, alçak ise koşup atlayarak kaçalım” diye anlaşırlar.
— Duvarın yüksekliğini öğrenmesi için bir ulak, altını kazmak için iki kazmacı, toprağı atmak ve arabaya doldurmak için iki kürekçi, toprağı taşımak için iki arabacı görevlendirirler.
— Heyecanla, duvarın yüksekliğine bakmaya giden ulağı beklemeye başlarlar. Ulak koşarak arkadaşlarının yanına yaklaşır ve heyecanla “arkadaşlar hastaneden kaçamayacağız” deyince, üzülen arkadaşları hep birlikte “niyeee?” diye bağırınca... Ulak; “çünkü duvar yok” der.
Duvarların üzerine örülmüş parmaklıklı zindan demirleri, kafeslere sokulmuş akıl, bilim ve düşünce, önlerine setler çekilmiş özgürlük ve barışın yanında; cahillik tavan yapmış, öz güven diye çalanlar ve çarpanlar kendilerine bir demokrasi yaratmış, adını da cihat diye beytül mal helali uydurmuşlar.
Ahlaklı, adaletli, bilgili ve vicdanlılar deli olmuş duvarları aşamıyor, cesaretleri tükenmiş duvarsız yerlerden kaçamıyor, kanatları kırılmış kartala dönüşmüşler, uçamıyorlar Kİ doysunlar ve huzurlu olsunlar.
— “Gerçek tımarhane, bozuk ve adaletsiz düzende aklını yitirenlerin yattığı hastaneler değil, beynini maddiyata ve menfaatlere kiraya verenlerin sorumsuzlukları, aptallıkları ve salaklıklardır.”
Gönül kapılarını açanlara “merhamet dilencisi” ve “deli”, meydanlarda at oynatanlar ile hayatları satın alanlara “kahraman” diyor, temiz insanlara ve düşünüp yazanlara deli gömleği giydiriyoruz.
Deliler ile veliler hastalıkların prangalarından kurtulmaya çalışırken, boş vermişler, heybesi haram, çıkını hile dolu olan cahiller ile zorbalar, şapkadan tavşan çıkarıyorlar.
“Sağlığımıza kavuşarak, sevgimizi çoğaltarak, içimizdeki deliyi ve özgürlüklerinden haberi olmayan tertemiz saf insanları yaşatmak dileklerimle.” diyeceğim de, Allah rahmet eylesin.
Sevgilerimle...
