Konuşma biçimi sokaktaki insanda, okulda, iş yerinde, siyasette farklılıklar gösterir.
Üslup bir insanın ve toplumun seviye ölçüsüdür.
Ne yazık ki sadece ülkemizde değil tüm dünyada küfretmek bir tuhaf hayat tarzı olarak da algılanmaktadır.
Din küfrü haram kılar.
Okullarda küfür tek başına bir disiplin suçudur. Rehberlik birimlerine en çok yansıyan kural dışılıklardan biridir.
Bir iş yerinde küfürlü ortam disiplini yok eder, çalışma barışını bozar.
Sanatçı ağzında ve siyasette küfür hızla toplumun tüm kesimlerine bulaşır.
Üzülerek söylemek isterim ki meclisimizde deyim yerindeyse küfrün bini bir para! Sıkça yapıldığı için de haber konusu olmaktan kurtulamıyor.
Ve bütün bunların sonucu hepimize imam-cemaat benzetmesini getiriyor.
Sözü son günlerdeki sarsıcı siyasi küfürlerine getirmek istiyorum.
O küfürler den biri şimdi eylemcilerin tişörtlerinde "çapulcular" sözcüğü olarak yansıyor.
En son küfürlerden biri:
"Köpekler havladı diye atlar ölmez!"
Lütfen dikkat bu söz sokaktaki sıradan bir insandan değil. Tam tersi onun yönetilmesinde etkin isimlerden biri olan siyasi kimlikten.
Bu söz şu anda tüm yurtta eylem koyan insanlara yönelik…
Demiştik ya yaşanılan her şey tarihtir.
Ülkemizde söylenmiş bu sözü de tarih ilginç küfürler sayfasında mutlaka yer verecektir.
Üslubu insanların dünyaya ve olaylara bakış açısının küçücük bir yansımasıdır diye düşünmek yanılgı olur. Ve küfredenleri getirip evrenselleşmiş Anadolu bilgelerinden Mevlana'nın:
"Sükûnetim asaletimdendir; lakin her lafa verilecek bir cevabım var. Bir bakarım laf, laf mı diye, bir de bakarım söyleyen adam mı diye." Sözünün yanı başına koyar ki noktası ve virgülü utanç olur…
