Pazen Entari

Bazen eski yıllara dalar gider insan.

Eski yaşanmışlıkları hayal ederken, gözünde canlanır o güzel yıllar. Zaman, zaman bilinçaltı ile rüyalarına girer. Çocukluğunu yaşarsın unutamadığın o güzellikleri anımsarken iç çekersin derinden.

Memleketimizde kış mevsimi uzun ve soğuk geçer. Kalın kışlık giyecekler olmalı, pazen elbiseler, yün çoraplar, yün hırkalar, ceketler çok önemliydi.

Rahmetli babam daha kış mevsimine girmeden anneme halalarıma, halakızlarına pazen kumaşlarını alır elbise, etek ne isterseniz dikin giyin derdi.

Sümerbank Dividin pazenleri olmazsa olmazıydı.Desen,desen,renk,renk pazenleri beğenmek için beni alır yanına birlikte giderdik.Annemin en sevdiği piti çiçekli olmalıydı. Halalara babam beğenirdi rengini, desenini o kadar güzel seçerdi ki itiraz etmezler beğenirlerdi. Her birine mutlaka elbiselik olurdu. Kızlar pazen etek giyer, anneler cepli uzun elbise dikerdi. Uzun olması pazen kumaşın verdiği sıcaklığın dizlerini sıcak tutmasaydı.

Pazen Entari, etek değişik desenlerde renk, renk dikilir kış boyu giyilirdi.

Elbise vaya etek mutlaka cepli olur, cebi elleri ısıtırdı.

Erkeklerin Pazen çizgili pijamaları olurdu. Yine Sümerbank'tan alırdı babam, kendisi için, dikişini önceleri terzi olan yeğenleri dikerdi.

Geçen zamanlar yine devam ederken eve Singer makinesi şart oldu demiş, en iyisinden almıştı.

Singer dikiş makinesi evin başköşesinde fakat diken yoktu. Babamın tek isteği o makinenin evde çalışması artık çizgili pijamalarını, evin sökük dikiğinin dikilmesi için birinin o makineye oturması gerekirdi.

Lise yıllarımın son dönemiydi hafta sonları oturuyor düz dikişleri öğrenmeye çalışıyordum.

Düz dikiş kolaydı, fakat babamın pijamaları mutlaka baskılı dikiş olacak annemin pazen elbisesi ya çan etek, yada boydan dört parça olacaktı. Okul dönemi bitince dikiş kursuna başlamıştım. Kursta gerekli malzemeleri alan babam hiç itiraz etmezdi bir an önce öğrenmemi ister yerli yerinde yapmam için moral verirdi. Kursta yarım kalan işleri evde makinenin başında bitirmeye devam ederdim.

Öyle bir geçer zaman dediğimiz zaman dilimi geçip giderken, artık evde dikişçi, hatta mahallenin kızlarının çeyizini, yeni doğacak olan bebeklerin ihtiyaçlarını dikmeye yetişemez olmuştum.

Babam rahmetli olduğu zaman Singer dikiş makineme sahip çıkmış gelin olduğum eve götürmüştüm.

Hatıralarda kalan pazen divitin kumaşı ve singer dikiş makinesinin önemini unutmak ne mümkün.

İnsanlık elbise ile, para, malk, mülk ile ölçülmez derdi Rahmetli Babam, İnsanlık kişinin davranışları ve diğer insanlarla olan ilişkilerinde gösterdiği tutum ile ölçülür. Bu nedenle kişiliğimizi dış görünüş ile değil davranışlarınız ile gösterin. İnsanlara değer kazandıran pahalı elbiseler değil, kişinin davranış ve karekteri değeridir.

Nice insanlar gördüm üstlerinde elbise yok, nice elbiseler gördüm içlerinde insan yok sözünü unutmayalım.