Çok uzun yıllar önce iki kır çiçeği birbirlerine âşık olurlar.
Her bahar diğer çiçekler gibi onlar da açıp, güneşe merhaba derler.
Fakat bir bahar başlangıcı, bu çiçeklerden biri diğerine; "biz diğer çiçekler gibi bu bahar
açmayalım, kışın ortasında herkesin soğuktan kaçtığı karlı günlerde açalım ki, bütün doğa bize ait olsun" der ve ikisi de o bahar açmamaya karar verirler.
Biri açmak için kışın gelmesini ve karın yağmasını beklerken, diğeri o yaz açar. O gün bugündür, karda açan ve sevgilisini bekleyen çiçeğe "KARDELEN" sevgilisini yarı yolda
bırakan çiçeğe de "HERCAİ" denilir. İşte bu yüzden hayırsız sevgiliye
"HERCAİ" diye hitap edilir. Ve "KARDELEN" çiçeğine hayranlık duyulur.
Şimdiki aşklar da "HERCAİ AŞK" olmuş.
İsmi ne olursa olsun, aşk her şekilde yaşanılıyor…Yaşanmalıda…
Hercaide olsa aşk, yaşam boyunca bitmeyen bir yol gibi devam ediyor. Çünkü kimse ruh değil. Hercai bir aşk yaşadı diye, kimsenin duyguları ölmez. Öyle olsaydı herkes hayata küserdi. Eğer herkes hayata küsseydi, beden olmazdı. 'Ey ruh! geldiysen masayı iki kere tıklat' şeklinde seanslar arası gezinen, bir hayalet olurdu bu dünyada. İnsan duygularıyla yaşar. Duygusuz insan, yaşamdan zevk almaz. Ne kadar acı çekilse de, duygular asla ölmez. Her defasında tekrar tekrar canlanır ve mutluluğu arar. İlk yaşanan aşklar ise asla unutulmaz. Hele hercai aşklar hep iz bırakır. Bunlardan sonra ne kadar duygu girse de gönül'e, mantıkla beraber hareket etmeye başlar. Mantık ve duygu birlikte çalışmaya başlar. Aslında hiç anlaşamazlar. Birbirinin zıttı iki kavramdır. Biri hayır derken, diğeri hep evet demeyi tercih eder. Sadece bir tanesini beslemeye yoğunlaşırsan zevk düşkünü, hırslı, sığ bir insan olursun. Ya da ayakları yere basmayan bir hayalperest. İnsan olmak, ikisini bir arada yaşayabilmek demektir. Bunun için zihni geliştirirken bir taraftan da duygularını geliştirerek hercai aşları kardelene çevirebilir ve onu yaşatabilir.
Aslında neye odaklanır, neye dikkatimizi verirsek onu yaratıyor, onu çoğaltıyoruz.
Sakınmaya çalıştığımız şey yerine elde etmeye çalıştığımız şeylere odaklanmak çok önemli. İnsan her zaman her şeyin en güzel olanını umut eder, onu ister ama... Hayat sadece birazını verir... Gerisini sen ne kadar istiyorsan o kadar alırsın... Çoğu zaman ise aşk insanın gözlerini karartır, odaklanamaz, düşünemez, mantıklı kararlar alamaz olur. Dünya aşkının üzerine kurulmuş sanır. O olmazsa dünya duracak, hayat bitecek, nefes tükenecek sanırsın. Ama her şey bitince anlarsın ki hayat yine yine devam ediyor.
Aşk ne kara acı verirse versin hercai bir aşk yaşayıp yarı yolda kalmaktansa kardelen aşklar yaşayıp hasret kalmayı tercih edin.
Çünkü hiçbir sevgi yarı yolda kalmayı hak etmez. Etseydi sevgi aşk olmazdı…
Sevgiyle ilerleyin…
