Dost, gönül insanıdır, vefalı, güvenli ve fedakârdır.
Dost, her yerde ve her zeminde huzur, mutluluk, sevinç ve güven telkin edendir.
Dost, kan bağıyla olmasa da gönül bağı ve uyumlu frekanslarla bağlı olduğumuzdur.
Arkadaş ve ahbapla olan münasebetler sathidir, dostla olan ise içten ve samimidir.
Dost; Ayıpları örter, kusurları hoş görür, sırrı ifşa etmez, üzüntüyü paylaşır ve problemleri gidermeye çalışır.
Dostun sözleri hep ”Kelam-ı kibar”dır. Samimiyet, tevazu ve olumlu davranışlar dostluğu besler, büyütür.
Dost, konuştuğunda doğruyu söyler ve hayrı tavsiye eder! Dostun kıymetini bilelim, hoşumuza gitmese bile doğruyu söylediğinden dolayı onu kaybetmemeye bakalım, çünkü hayat onunla anlam bulur ve güzelleşir.
Ne mutlu bunca hasetçinin olduğu bir zamanda candan dostu olanlara!
Dost anıldığında insanın içi huzurla doluverir, ruha serinlik, zindelik verip cana can katıverir.
Dost, insanın yüzünde güller açtırır!
Dost, Vangölü mavisi kadar muhteşem, Erek Dağı’nın zirvesindeki karlar kadar pak ve temiz, zeringadek çiçeğinin kokusu kadar güzel, zernebat suyu kadar berrak ,”İpek Yolu” kadar istikamet üzere ve otlu peynir gibi vazgeçilmezdir!
