Yoldan çıkmak ve keşfetmek
Şükran Akçap Yurtkuran
Ulaşacağımız yerlere rahatlıkla ilerlememiz için caddelere, sokaklara tabelalar (yön levhaları) asılır. Bu tür kamusal hizmetler bizi gideceğimiz adreslere kolayca ulaştırmak içindir. İşte bu bilinen yoldur ve hayatımızı kolaylaştırır.
Mecazi olarak 'yoldan çıkmak' deyince; hemen aklımıza, doğru yoldan ayrılmak, kötü yola düşmek, azgınlığa sapmak gelir.
İşte buna hayır diyorum ve sizi farklı bir bakış açısıyla yoldan çıkmaya davet ediyorum.
Şimdi gelin hep birlikte yoldan çıkalım, nasıl mı?...
Bilmediğimiz patikaya saparak ve gönül gözümüzü açarak, gördüklerimizi okuyarak, hissederek, dağda, taşta biten ottan hissiyat alarak, renklerin dansını fark edelim.
Görünmez sesleri işitelim, yeni doğmuş bir bebeğin uyanışı içinde doğayı sinemize çekelim.
Kimbilir kaç avcı, kaç maceraperest ilerlediğimiz yolda yürüdü?... Acaba, kristalleşmiş karın içinden, her şeye rağmen yaşam bulmaya çalışan kardelen çiçeğinin güneşe kavuşmasını derviş gibi gözlemleyerek tabiatı okuyabildiler mi?
Ya da deli deli akan derenin köpüren suyunu izleyebildiler mi?
İşte bu anlamda yoldan çıkmak, arınmışlığı, saflığı, olgunlaşmayı, sevgiyi, merhameti bir bütünlük içinde tabiat ile bütünleşerek görmenin yoludur.
Bazen de sözleri aklınıza gelmeyen, sadece melodisini hatırladığınız bir türkü gibidir.
Doğanın güzelliklerinin farkına varıp, önem vermediğimiz kusurlarımız, yanlışlarımız, yalanlarımız, tembelliklerimiz, bitmeyen kaygılarımız ve vicdanımızın sesini dinlemenin yoludur.
Yoldan çıkarak ve doğayı dinleyerek o görünmeyen ancak htiğimiz ahengi görmeyi ve duymayı başarmışsak ve şaşaalı maddi isteklerden arınmışsak, gücenmişliğimizin altında yatan büyük sevgisizliğimizden kurtulmuşuz demektir.
Yoldan çıkanlar, kelimeleri usul usul kullanır, şımarmanın ayıplığını fark eder, yüzündeki derin çizgileri saklama gereği duymadan, of çekmeden, yaşanmışlıkları sadece kendilerinde gizleyerek, hak etmedikleri dersleri yaşamanın neticesinde olgunluk ile hayatı göğüsleyerek, keşfedenlerdir.
Yoldan çıkanlar nefes alan topraklarda, insan olmak adına bir gülümsemenin içtenliğini; görerek, okuyarak, hissederek ve keşfederek yaşarlar.
Yoldan çıkanları sakın yalnız sanmayın, çamurlu ve tozlu patikalarda yürümeyi, narin elleri ile toprağı hmeyi, riyakâr tutumlara tercih etmeyi bilen, sıradışı insanlardır.
