Dokunarak sevelim
Ümran Öztürk
Geçmiş zamanı olmayan, hep şimdiki zamanda kalan, hiç azalmayan ve terk etmeyen bir sevgi. Hayatınıza ilk dokunduğunda, onu ilk htiğinizde koruma içgüdülerinizle sarılırsınız ona. Yüzünü görmeden, bedenine dokunmadan, kutsal bir sevgiyle bağlanırsınız. Belki de dünya üzerindeki en güçlü platonik sevgidir bu. Evlat sevgisi.
İnsan ancak evlat sahibi olunca anlarmış. Minicik bir bedenin şirinliklerine tanıklık edince nefes tutmanın ne demek olduğunu ve kokusunu içinize çektiğinizde anlarsınız cennetin kokusunu.
Bir taraftan zevkle izlerken yürümesini diğer bir taraftan düşüp incinecek diye içinizin titremesini kaygıyla, tasayla yaşarsınız.
Bir anne / baba için her çocuk ayrı bir değer ve kıymettir. Hangi yaşta olursa olsun o hep sizin biriciğinizdir.
Hiç kıyamadığınız, üzerine titrediğiniz, rüyalarınıza girdiğinde uykunuzdan uyanıp telefon etmek için onun uyanacağı saate kadar beklediğinizi, oğullarınıza, kızlarınıza düşüncenizin bir parçası olduklarını söylemekten çekinmeyin. Şımartın sevginizle, onun sizler için çok değerli olduğunu htirin. Htirin ki sizde bulamadığı sevgiyi ilgiyi yanlış yerlerde aramasın. Siz bu kadar severken onu, hoyratça, sinsice onu sizden koparmaya çalışanlara aman vermeyin. Annelerle çocukların arası her zaman iyidir. Çünkü anneler sevgilerini göstermekten hiç çekinmezler onları yüksek sesle hatta haykırarak severler.
Babalarla çocukların arasında ise hep bir buzdağı varmış gibi görünür. Belki de babalar çocuklarına sevgilerini gösteremiyorlardır. Böyle olunca çocuk da babasına duyduğu sevgiyi gösteremiyor. Arada baba tarafından konan ince ama keskin çizgiyi her iki tarafta korumak zorunda kalıyor. Yıllarca ben de bu çizgide kaldım. Ama gecenin bir yarısında uykumdan uyanıp babama gecenin ikisinde telefon ederek ‘Seni Çok Seviyorum’ diyen ailenin tek çocuğuydum. Hayata veda edene kadar bu sihirli kelimeyi ondan hiç esirgemedim. Babam hayatı boyunca beş çocuğundan hiç birine ‘Seni Seviyorum’ demedi. Onun yerine ‘Kurban Olurum Sana’ derdi. Bu güçlü bir ‘Seni Seviyorum’ un karşılığıydı aslında.
Oysa çocuğun bunu duymaya fazlasıyla ihtiyacı vardır. Bu duyguyu çocuğuna veren babalar güçlü babalardır. Ben bu duyguyu geç de olsa yakalayanlardanım.
Güçlü babaya sahip olduğunuzu ancak zamanla, hayatla tanıştıkça anlarsınız.
Böyle bir yaşam döngüsü içinde onun sizdeki izlenimini hatırlayarak ve olaylar karşısında onun izini sürerek hayatta kalmayı başarırsınız. Sendelemekten, kimi zaman zayıf düşmekten korkmazsınız. Çünkü tekrar toparlanıp ayağa kalkacağınızı bilirsiniz.
Güvenli bir ortamda yani güvendikleri bir anne babanın gölgesinde büyüyen çocuklar dünyada güvenilir insanlar olduğunu düşünür şüpheci ve takıntılı olmazlar. Güvenmeyi bilirler. Sinsi, ikiyüzlü ve korkak olmazlar.
Sevgiyle büyüyen çocuklar net ve her şeyin apaçık olduğu bir çocukluk geçirdiklerinden bu hayattaki ihtiyaçlarının farkında olurlar.
Güçlü babaların olmadığı ailelerde güçlü anneler vardır. Onlar güçlerini çocuklarından alırlar. Yani güçlerinin kaynağı çocuklarıdır. Ancak çocuklar güçlü anneyi mutlu anneye çevirebilirler. Çünkü onlarda güçlerini annelerinden gördükleri sevgiden, şefkatten ve fedakârlıktan alırlar.
O halde çocuklarımızı sevgi sözcükleriyle sevelim, dokunarak sevelim, değer vererek sevelim. Benim için önemlisin mesajını sık sık verelim. Bunu yaparken de hiçbir fedakarlıktan kaçınmayalım. Bunu htirene kadar uğraşalım.
Hiçbir sevginin önüne geçemediği, güzel-çirkin, sağlıklı-sağlıksız ya da engelli olması bizim için hiçbir anlam ifade etmediği,doğrusuyla yanlışıyla bağrımıza bastığımız ve o ilahi kokusunu üzerimizde htiğimiz evlatlarımız. Şimdi; aşkın, sevginin, merhametin, acının, sabrın sınanmasını yaşıyorlar.
Çocuklarımız sevgiyi, mutluluğu, eksik bıraktığımız hiçbir duyguyu başka yerlerde aramasınlar. Bu duygu yaşamsal gıdadır. Hava, su, yemek kadar gerekli. Yoksa evladınızın bir terör örgütünün canlı bombası haline dönüşmesine siz zemin hazırlamış, elinizle altın tepside sunmuş olursunuz.
Haftaya görüşünceye dek şiiri gülüşünüzde, türküleri yüreğinizde saklayın.
