Sen neymişsin be Beton(!) Kemal!
Şahin Akçap
Ta Menemen’de asıldılar kollarına yıkmak için ne var ne yok yaptıklarını.
Kubilay’ın kafasını bir mızrağa senin başınmışçasına taktılar ve dolaştırdılar sokak sokak.
Leblebinin, yanındaki iki kadehinin dedikodusunu yaptılar sarhoş dediler uluorta.
Kimi Komünizme sürüklüyor dedi vatanı kimi de Faşizme…
Ne pusular kuruldu alacakaranlıkçılarca.
Allahsız, peygambersiz yaftası astılar boynuna.
Savaşsız bir dünya politikanla dalga geçtiler.
Yıllar akıp geçti…
1923,1924,1925.1926…
Derken 1930…1938…
Kapadığında gözlerini bu dünyaya:
“Hah! Dediler Şimdi çözülür Kemal’in cumhuriyeti!
Sağ, sol…
Devrimci, ülkücü…
Laik, anti laik…
Alevi, Sünni…
Türk, Kürt diye ayırmaya kalkıştılar.
Daha da büyüdün…
Daha da aranılır oldun.
Akıp gitti seneler…
2000’li yıllar sıralandı zamanın zincirinde.
Yine o bilindik ayrıştırmalar, bölünme tohumları serpiştirildi her bir yana.
Stop dediler gitti Beton Kemal’in ülkesi.
Yanıldılar… Daha da betonlaştı seni arayış, düşüncelerinde birleşme.
Ve gelindi 2013’den 2014’e dimdik Atatürk Türkiye’si!
