Bir yıl devrilirken
Şahin Akçap
2013’de alıp başını gitti. Ama gitmeden ne de çok sanatçıyı sonsuzluğa uğurladı.
Kimler mi?
Tuncel Kurtiz, Adnan Şenses, Mehmet Ali Birand, Tekin Akmansoy, Müslüm Gürses, Metin Serezli, Şenay Yüzbaşıoğlu, Metin Kaçan, Alev Sururi, Toktamış Ateş, Ahmet Mete Işıkara, İsmet Kür, Savaş Akova, Ferdi Özbeğen, Meral Okay…
Onlar sinema, sahne, tiyatro sanatçılarımızdı. Gazeteci ve yazarlardı. Ahmet Mete Işıkara gibi toplumun sevip saydığı deprem uzmanlarıydı.
Sadece onları savurmadı 2013…
Taksim Gezi eylemlerine bağlı direnen ülkemizin farklı bölge ve kentlerinden gençler de vardı. Gençliklerine acınmayan onlar, kötü ve acımasız bir yönetimin kurbanları arasında yerlerini aldılar.
2013’ün “13” rakamı mıydı Azrail’in tırpanına dönüşen? Ya da hayatın ileriye dönen ve devindiren çarkı mıydı?
Ölüm bir sondu. Karşı konulmaz… İnsan diyalektiğine göre doğal bir yaşamın sonunda ölüm denen kara nokta kaçınılamazdır.
Ancak benim itiraz ettiğim ölüm, hastalıkların ya da ömrün son deminde gelen sonuç değildir. Benim itirazım, bu yurdun çocuklarını koruyamamak, onları esirgeyememek.
Benim itirazım hayatlarına müdahale edenlere karşı koydukları eylemleri iyi değerlendiremeyenler. Onları anlamak istemeyenler. Onlara bir böcekmişçesine davrananlar!
2013 devrilirken hırsızı, uğursuzu da deşifre etti. Geriye kalan sesler arasında en neti:
“Hırsız var!” Çığlığı oldu.
Bakalım 2014 yılında insan onuru; karanlıkçıları yenebilecek, hırsızları, rüşvetçileri, onları azmettirenleri alaşağı edebilecek mi?
Yeni yıl için dileğimiz budur.
Yani birlik ve beraberliğimize, kardeşliğimize kin tohumu ekenlerle hukuk yasaları içinde hesaplaşmak! Onların ipliğini pazara çıkarıp, kirli çamaşırlarını ortaya dökmektir.
Bu duygu ve düşüncelerle tüm okurlarımın yeni yılını şimdiden en içten duygularımla kutluyorum.
