Ölesiye sevmek
Cem Altaylı
Şubat ayının 14'dünde dünyada ve ülkemizde insanlığın büyük bir bölümü kalbinde sevgiye ver vermeden, sevgililer gününü kutladı. Bu tür günleri icat edenler, gerçek sevgilileri olan, en çok sevgi duydukları parayı yine ceplerine indirdiler. Gerçek sevginin günüde, gücüde sonsuzdur. İnsanlar karşı cinsi, kendi cinsini, hayvanı, çiçeği, yaratanı, karşılıklı ve karşılıksız bir ömür boyu sevebilirler. Bazen yaşamı boyunca sevdiğinin o sevgiden haberi olmadan sevebilirler. İnsan saygı gösterdiği birine saygı gösterir, eğer saygı görmezse saygıyı keser. Sevgi ise saygı gibi karşılık beklemez. Sevdiğin seni sevmezse bile sen onu büyük bir aşkla sevmeye devam edersin. Doğada en vahşi ölüm makineleri olan aslan, timsah, leopar, vs kendi yavrularını testere gibi dişlerinin ve tonlarca kilo basınç yapan çenelerin arasında pamuk döşekteymişcesine öldürmeden taşıyabilmektedir. Bu tabi ki sadece sevginin gücüyle olmaktadır. Sevgi dilde değil. Gönülde riyasız, katışıksız saf arı duru olmalıdır. " Seni seviyorum" diyerek sevgi olmaz. Yiğit bir avcı ormanda avlanırken bir ayının bir ejderha tarafından kıstırıldığını ve çok zor durumda olduğunu görünce ayıyı kurtarır. Yoluna devam ederken bakar ki ayı peşinden gelmekte. Ne yapsa da ayı avcıyı bırakmaz ve avcıyla yaşamaya başlar. Günler geçer, avcı hastalanır. Ayı avcının başından ayrılmaz. Bal getirir, balık getirir, ceviz getirir. Bir arkadaşı avcının bu halini görünce 'ne oldu' diye sorar. Avcıda durumu anlatır ve ayının kedisini bu nedenle çok sevdiğini söyler. Arkadaşı avcıya ayıya bel bağlamamasını öğütler ver gider. Avcı uyurken ayı başında beklemektedir. Avcının yüzüne bir sinek konduğunu görünce ayı büyük bir taş alarak sineği öldürür. Ancak sinekle beraber avcının da kafası dağılır ve avcı ölür. Sonuçta ayı avcıyı çok sevdiği için öldürmüş olur……. Lütfen neyi seversek sevelim, ne sevdiğimizi, nede sevgimizi öldürelim… Hoşcakalın
