Orda bir şehir…
Yunus Türkoğlu
İskele Caddesi’nde sıralıymış kavaklar,
Gece-gündüz kerhiz suyu şırıldar akarmış;
Şimdi caddelerinde betondan apartmanlar,
Orda bir şehir, endamı âlemi yakarmış…
Sakin bir şehirdi bizimki; huzur ve dostluk,
Sokaklar tenha, kerpiç evlerde hep mutluluk.
Kalabalıklarda yalnız kaldık, unutulduk!
Şöyle bir baktım, değişmeyen karlı dağlarmış…
Bahçelerde ağaçlar, dallarında serçeler,
Nerde mellaki-aslik, soldu kişmiri güller!
Bu şehrin insanı, o güzel günleri özler,
Bazı geceler, rüzgar halimize ağlarmış!..
Plaktan, radyodan çalınmaz artık melodimiz,
Adetler unutulmuş, dertli neydir kalbimiz.
Gidenlerde, kalanlarda hepimiz nadimiz,
Sesimi duyan Vangölü’nün dalgalarıymış…
Haydi, bakayım ozanlar alın sazı ele!
Çalın ve söyleyin âleme verin velvele.
Van’ı anlatın bize, ah etmeyin acele!
Anladım ki, mazideki günler bir rüyaymış…
