SEN GÜLE GÜLE GİTTİN Mİ
Korkularım vardı benim.
Kimselere anlatamadığım
İçimde giz kalan korkularım.
İnsan sevmekten korkar mı?
Ben korkardım sevmekten.
Sevince kaybetmekten, ağır korkularım vardı.
Aşka tövbeli!
Aşka yeminli...
Sonra, sen çıktın karşıma.
Bu kadar kolay olmamalıydı
Aşık olmak bir insana.
Sevdim seni.
Korkularıma rağmen çok sevdim.
Belki de, güven verdin bana.
Güvendim sana.
O kadar içten tuttun ki elimi.
Hani, ben değilde kaybetmekten korkan
Senmişsin gibi.
Tut ellerimi, sakın bırakma, beni sev,
Beni çok sev, derken gözlerin ıslanmıştı.
Öyle aç öyle susamıştın ki sevilmeye.
İşte dedim, kendi kendime
Bu adamı sev, hemde çok sev,
Sevgiye susamış biri seni asla bırakmaz korkma, yen korkularını
Bu adamı çok sev
Zaten ben az sevmek nedir bilmem
Sevdim mi iliklerime kadar severim.
Hiç böyle hissetmemiştim kendimi.
Ellerinin sıcaklığı, ayaklarımı yerden kesmişti.
Aşk çaldımı kapıyı, yaşa başa bakmıyormuş anladım.
Sonra, söz verdik bir birimize.
Bir daha ayrılmamaya, yeminler etmiştik
Her şey o kadar güzeldiki
Nazara mı geldik.
Kelebeğin ömrüne benzetiyorum kendimi.
Hani tırtılken bir anda rengarenk kelebeğe dönüşen.
Bir günlük ömrünü dolu dolu mutlu yaşayan.
Ve o mutlu günün sonunda her güzel şeyin yok olduğu gibi yok olan.
Uyutmuştum duygularımı.
Aşka tövbeliydim.
Korkularım vardı benim.
Ağır korkularım.
Seversem kaybetmekten korktuğum.
Şimdi yoksun.
Kelebeğin bir günlük ömrü gibi,
Bir günlük mutlulukmuydu söz verdiğin
Bırakmamam için yeminler ettirdiğin.
Sadece bir günlükmüydü.
En çokta ne koyuyor biliyormusun?
Seninle yaşlanmak istiyorum diyen adam
Bir gecede yıka yıka gider başkasıyla yaşlanmaya.
İşte o an, çarmığa gerilir duyguların.
Gitme diyemezsin, vazgeçiremessin.
Hangisi daha çok koyar insana?
Seni bir gecede yüz üstü bırakan mı?
Sana ihtiyacı olana, kalbinin satırlarını saklaman mı?
Ben hoşca kalamadım sevgili
Sen giderken güle güle gittin mi?
Söylesene.
Sen giderken güle güle gittin mi?
