Eski Ziraat Banka sokaklı komşumuz Enver Özvan da aramızdan ayrıldı

‘Ne bitirdiğin okul, ne diploma derecen,

Ne tuttuğun takım, ne hayat felsefen.

Özgeçmişe benzemez yazılar mezar taşlarında.

Şişiremezsin…

Ne isen o yazılır mezar taşlarında’

Öleceğimizi her ne kadar sıklıkla unutsak da aklımızı aslında fazlasıyla meşgul etmesine rağmen yaşantımızda kendi haline bırakılan bir konu olmuştur ölüm.

Ancak acısı yaşanıldığı zaman bir ok gibi saplanır içimize.

Bu gün de yıllarca beraber aynı sokakta yaşadığımız aynı yollardan geçtiğimiz ve yıllarca bir aile gibi yaşadığımız o tarihi o eski Ziraat Banka Sokağımızın güzel insanlarından biri olan Enver Özvan’da Hakka yürüdü.

Üzüldüm hüzünlendim nasıl üzülmem ki o bizim rahmetli Ali Dayının Amber ablamızın oğullarından biriydi.

Ne zaman bizim sokaktan biri göçse ben uzun süre onun etkisinden çıkamam. İşte geçen yıl yine bir acı yaşadık Yaşar Polatoğlu kuş gibi kanat çırpıp Mevlasına kavuştu bu yıl da Enver abiyi kaybettik.

Yaş itibariyle aramızda çok yaş farkı olmasada rahmetliye ben sağ iken de abi derdim bu günde yine abi diyorum.

Mahallemizin sessiz sakin kendi halinde olan mini minnacık küçücük toprak evlerinde hayatlarını sürdüren samimi ve sevecen bir aile idi Özvan ailesi.

Bizim sokağa döndüğünüz zaman eski yıllardan bahsediyorum tabi ki çok az yürüdüğünüzde hemen sağ da <L> şeklinde bir çıkmaz sokak vardı. Sokağın hemen başında benim kadim dostum sevgili Cafer Özvan’ın babası Abdurrahman Dayının evi vardı.

 Biz rahmetli ye hani malumunuzdur o yıllarda isimler nedense bir türlü  tam söylenmezdi kısadan keseden gidilirdi biz de o manada Abdurrahman dayıya <Edo dayı> derdik. Ruhu şad mekanı cennet olsun hoş tatlı kendi halinde bina ustalığı ile uğraşan biriydi. Mütebessim ve gerçekten büyükle, büyük küçükle, küçük içten bir büyüğümüzdü.

İşte onların tam bitişiğinde de celep Memet Efendi muhterem eşi Münevver hanımla beraber yaşarlardı. Her nedense evlilik hayatlarında Çocukları da olmamıştı. Amma velakin Rahmetli Ali dayının çocuklarını da kendi çocukları gibi sever ve kollardı.

Memet efendi o yıllarda sayılı celeplerden biriydi hal öyle olunca herkese yardım eden halli hatırlı bir insandı. Ağır oturaklı ve de toplum içinde mesleği ve konumu itibariyle her yerde el üste tutulan bir insandı.

Hanımı münevver ablaya da biz <Eze> derdik.. Öyle  hayırsever öyle yardımsever biriydi ki bütün mahalleli komşu kadınlar ne zaman başları dar da olsa hep ona çekinmeden koşarlardı.

Ali dayı ile onlar uzun yıllar hep birlikte ayrı değil bir aile gibi yaşadılar. Biz o iki aileye bakarken imrenir gıpta ederdik.

Ali dayı ufak tefek kısa boylu ama güzel huylu sevimli neşeli bir insandı. Karayolları 11.Bölge Müdürlüğünde çalıştı ve hep ailesine kol kanat geren fedakar bir baba olarak ahrete göçtü. O ufacık geliriyle koca bir aileye senelerce baktı ve ailesini yaşattı.

Amber abla da aynan Ali Dayı gibi keyifli bir ablamızdı mahallelinin çok sevdiği ablalarından biriydi. Onun dibekte den döndüğü hiç aklımdan çıkmaz. Sokağımızda bir dibek vardı ve yaz ayları gelende herkes dibeğin başına yığılır ve den dövülürdü. Bu işin önde geleni de rahmetli amber ablamızdı.

İşte Enver abi de o ailenin güzel insanlarından biriydi onun Vanspor da emekleri çoktur. O yıllarda ne zaman yönetimler kurulsa ki ben 80’li yıllardan bahsediyorum Van sporun Terfi liginden çıktığı yıllar itibariyle hep Vanspor Yönetimlerinde yer almıştır. Refik Özvardarın vazife aldığı o 1982 yılında onunla birlikte olanlardan biri de rahmetli Enver Özvan’dı.

Bir müddet Akdamar oteli altında kiler marketi açarak ehli ticaret oldu ise de bu işi fazla sürdüremedi ve bıraktı.

Netice itibariyle bir çok insanımız gibi o da bu Van’a yaşadığı yıllar da hizmet eden hiçbir zaman geri kaçmayan Van Sevdalısı dediğimiz numuneyi imtisal hemşerilerimizden biriydi.

İşte Ali Dayı derken Amber ablamız daha sonra da Haydar abimiz ahrete irtihal ettiler.

Kala kala benim güzel arkadaşlarım Halil ile Cezmi kaldılar.

Akran olması itibariyle benim en çok Halil ile arkadaşlığım olmuştur ama cezmiyi de bir kenara asla bırakamam.

İşte böyle, falan öldü filan öldü, bir gün Sinan öldü sözü gibi Enver abiyi de kaybettik.

Geride kalanlara taziyetlerimi iletirken Enver abimizi ve tüm göçüp giden Özvan ailesini de rahmetle yad ediyorum.

Sokağımızın insanları bir çoğu göçüp gitti bir kısmı da rahmete gitti kala kala bir avuç Eski Banka sokaklı kaldık ve ben de sağ oldukça Eski Banka Sokağından ve eski büyüklerimizden arkadaşlarımdan bahsetmeye inşallah devam edeceğim bizi de yazan çıkar mı bilmem ama çıkmazsa da tarih yazar inşallah.

Biz kalsak da gitsek de Eski Ziraat Banka Sokak hep anılacaktır.