Pamuk Çocuklar
Kinyas Kartal
Yangın merdiveninin yanında.. Kilitli kapının arkasında.. Kucak kucağa can verdiler, daha orta okul çağında.. Ana kuzusu ya bunlar.. Minnacık el kadar çocuklar.. Karşına alsan: "ileride ne olmak istiyorsun?" diye soracağın yaştalar.. Okumak için emanet edilmişler.. Kim bilir ne umutlarla ordalar.. Kim bilir aileleri ne emeklerle, ne fedakarlıkla onları, o güzelim çocukları okuyup kurtulsunlar, bir hayat kursunlar diye oraya yolladılar..
Zenginin o yurtta ne işi var.. Bildiğin gariban çocukları bunlar.. Yangın merdiveninin yanında.. Kucak kucağa.. Ağlaya ağlaya.. Onca kız çocuğu, onca yavru, tek başına bir eğitmen, yangın merdiveninin dibinde.. Kilitlenmiş kapının eşiğinde, alev alev tükendiler! Gariban çocukları bunlar, eşiği orada da geçemediler!
"Yangın merdiveni belediye tarafından kontrol edilmiş miydi? Yurt en son ne zaman denetlenmişti?" diye sormuş gazeteci.. Hepimizin ilk aklına bu soru gelmez mi? "Çok zeki sorular sorduğunu mu zannediyorsun! Çok "hovarda" bir tarzın var!" diye aşşağılamış gazeteciyi belediye başkancığı! Çıkışmış gazeteciye! İşte süper bir başkan daha! Ama ülkenin politik dili artık bu.. Alıştırılmak istenen, özenle literatürleştirilen, sorgulandığı vakit külhanbeyi kesilen, "sen kimsin ki!" zihniyeti işte tam olarak bu! Alışırsam, suratına tükürmezsem namerdim!
Bu çocukların ailelerinin yüzüne nasıl bakacaksınız! Madende ölene, madenciliğin fıtratında var dediniz, yangın merdiveninin kilitli kapısının önünde diri diri yanmayı, öğrenciliğin fıtratına mı iliştireceksiniz! Sağa sola kayyum atayanlar, olay yerini bu vali, bu belediye başkanıyla gezip, ona "geçmiş olsun mu?" diyeceksiniz! Allah rızası için bir söyleyin, başınızı yastığa koyup bunu da bir kenara mı iteceksiniz! Bu yangının küllerine de yayın yasağı getirecek misiniz?
Bu memleketin kadınına, kızına, çoluğuna, çocuğuna sahip çıkamadınız.. "Bir kereden bir şey olmaz" diyip, bu yangının arkasındaki cemaatin de önüne yatacak mısınız? Sorumluları zaman aşımından aklayacak mısınız? Gerinerek oturduğunuz o koltuklara yazık günah..
Yavrularım Hak bilir, mekanınız cennettir.. Allah ailelerinize sabırlar versin.. Camdan atlayarak kurtulan canlara şifa versin.. Çok zor.. Bu ülkede bırakın yaşamayı, inanın ölmek bile çok zor.. Pamuk ruhlarınızdan öperim çocuklar.. Geride kalan ana baba kardeşlerin işi gerçekten çok zor.. Uyanma ülkem, gün aydın değil.. Uyanma ülkem, bugün dünden yine daha zor..
