Van'da unutulmaz komşuluklar
Yunus Türkoğlu
(Merhum Mehmet Okuldaş hatırasına)
Ecdat bulunmaz bir nimetti, komşular güldü,
Hayatı doya doya yaşadık, şanslıydık biz…
Huzur, cömertlik, kanaat ve iktisat vardı,
Hüzünü, kederi, neşeyi paylaşırdık biz…
Kerpiçtendi meskenler, içindekiler sakin,
Komşularımız yakındı, kardeşten de yakın.
Yoktu ayrılık, gönüllerde barınmazdı kin;
Mazide düş gibi, rüya gibi yaşadık biz…
“Biri birinin külüne muhtaç” olan komşu,
“Her dört bir taraftan yüz ev sayılırdı komşu”
Ilık ılık esen melteme benzerdi komşu;
Van yollarına aşkı, sevgiyi döşedik biz…
Öğlen toplanır avluya, ayranaşı, balık,
İkindide çadır armut altı kalabalık…
Cümbür cemaatin hepsi dost, hepsi tanıdık;
Komşularla mutluluğu, sevgiyi tattık biz…
Beklerdik geceyi gündüze çeviren ayı,
Yakardık birkaç semaveri, demlerdik çayı.
Yıldızlar toplanır, seyrederdik dolunayı;
Kapı önüne dizilirdik komşularla biz…
Pencereden pencereye sohbet, hane hane,
Maksat komşuları görmekti, kahve bahane!
Anne, baba, kardeş, bacılar birer efsane!..
Sığmazdık kabımıza, sevgi olur taşardık biz…
Bir daha benzemedi, gelen günler gidene,
Komşulukların kadrini sorun kaybedene!
Solmayan mevsimlerdi onlar, yandık rengine;
Bazı sabahların kokusunu özledik biz…
Yaşadığımız günler sanki bir hayal idi,
Uyandım; gönlümde hüzün, gözlerim yaş idi,
Vardım baktım, evler yıkılmış, kimse yok idi;
Van’da unutulmaz komşuları özledik biz…
04 Ağustos 2025
