Gazelli bağlar
Yunus Türkoğlu
Cadde ve Sokaklarında sıralı kavaklar,
Siyah-beyaz fotoğraflarda silueti kalmış.
Bahçelerde zerdali, elma ile armutlar,
Şu beton yığınlarının yeri bostanlarmış!..
O evlerin kalmamış: ne toprağı, ne taşı,
Hatırlandıkça mazi, dökülür hep gözyaşı!
Orda serhat bir şehir, çatılmış karakaşı,
Çeşmelerinden zerneabad suyu akarmış!..
Yollar ıssızdı, akşamlar sakin, gece sessiz,
Bırakıp gittin yâd ellere, buralar sensiz.
Kalabalıklar içinde kaybolduk hepimiz;
Sesime ses verecek kimsecikler kalmamış!..
Söğüt dallarında cıvıldaşırdı serçeler,
Tarlalarda harmanlar kurulurdu önceler…
Her şey değişmiş, karışmış gündüzle geceler;
Değişmeden kalan sadece karlı dağlarmış!..
Ne güzeldi; kişmiri güller, gazelli bağlar,
Destanını yazsam, âlem için için ağlar.
Yürüdüğün yollar, altında bir tarih saklar!
Şehrin evvelinde, masalımsı dünya varmış!..
28 Mayıs 2025
