Birçok şeyden vazgeçtim ben
İnancım kalmadı insanlara
Kıymetimin bilinmediğini anladığım zaman yıprandım
Hem de çok yıprandım
Gücüm yettiğine direnip
Yetmediğini olduğu gibi kabul ettim
Ben bir tek kendime yaslandım
Her seferinde kendime...
Zordu bu yol, uzundu
Dünya artık benim için uyandığımda başlayan kötü bir rüyaydı.
İnsan böyle zamanlarda ne hissetmeliydi?
Bazı duyguların tarifini kelimelerle anlatamazsın.
Emek ve Ziya olmuş onca zaman
Zaman acımasızdı.
Ben iyi niyetimin bedelini
Er ya da geç Ödemişimdir.
Elimden gelse
Yeryüzündeki tüm dertlerden uzak bir dünya kurup
Orada yaşamak isterdim.
Oluruna bıraktım bazı şeyleri
Çünkü bazen ne yaparsan yap
İstediğin gibi yürümüyor her şey
Belki yeterince savaşmadın diyecek bazıları
Ya da, gerçekten isteseydi pes etmezdi
Kimsenin benim içimdeki yorgunluktan, kırgınlıktan, haberi olmadı şimdiye kadar
Herkese güçlü görünmekten yoruldum.
Dedim ya ben artık oluruna bıraktım.
Vaktiyle çabaladığım, ama sonunda kendini üzmekten başka bir yere varamadığım
O kadar konu var ki,
Aldığım onca yaranın
Hiçbir şeye değmediğini öğrendim.
Çok şey yaptığımı zannederken
Hiçbir şey yapmadığımı fark ettim
Sonra vazgeçtim
Anlamı olmayan savaşlardan
Faydası olmayan çabalardan
Hepsinden vazgeçtim
Çünkü dalların kırılınca anlıyorsun
Yeniden filizlenmenin ne zor olduğunu
Şimdi daha mı tecrübeliyim tabii ki hayır
Biliyorum ki şu an şu yumuşak yüreğim yine bildiğin okuyacak
Hak etseler de kimseye kötülüğü dokunmayacak
Bu saatten sonra kendime yeni bir kişilik edinemem
Sabrediyorum, sadece sabrediyorum
Dilimiz Şükür'e, acılarımı Allah'a havale ediyorum.
Bazen hiçbir şey yaşatmıyor Hayat İnsana
O yaşadığı şeylerden sonra tüm beklentilerin kesiliyor
Hiçbir umudu olmayan, Hayaller kuramayan,
Duyguları varsa da yokmuş gibi alıştırıyor kendini.
Ama kaçmıyor bu sefer
Yürüdüğü yolda cam kırıkları olsa da basıyor üzerine
Korkmuyor bu sefer alışmış oluyor kırıklıklara
Zaten o kadar yorgun oluyor ki Hayal kırıklıklarına uğramıyor
Çünkü en güzel yıllarını en güzel yaşında heba etmiş oluyor
Çok şey değildi aslında istediğim bu hayattan
Anlaşılmaktı Yalansız dolansız
Şimdi yorgun bir kadınım ben
Hayallerimi heveslerimi sevgimi
Heybemi doldurup çıktığım bu yolda
Ne varsa aldılar elimden
Yerine dert keder üzüntü doldurup
Heybemi sırtıma verdiler
Ben vazgeçtim
İyi niyetimi suiistimal eden herkesten
Ama herkesten vazgeçtim...
