Bir hüzün cemresi düştü
Yine yüreğime
Gecenin bu vaktinde
Issız sokaklarında şehrimin
Dolaşmak vardı Sessizce
Nereye gideceğimi bilmeden
Ayaklarımın beni Götürdüğü Yere
Ürkek ayaklarım titreyen Ellerim ve kısık sesimle
Yanık kavrulan Avare Gönlüm
Söz geçmiyor Sana da
Ama ben pes ettim artık
Kader deyip çekildim kenara
Seninle başladım seninle bitecek bu ömrüm
Her akşam yokluğunla Ölsem de
Paslı geceler saplanıyor tenime
Günün birinde bensiz gidişini
Nasıl yakıştıramıyorsa aciz bedenim
Ben her şeyden vazgeçtim
Kader deyip çekildim kenara
