Ergani'li 'deli Zilfo'mu? O oldi'
Rıdvan Kadeş
(Deli Zilfo'mu o öldü)
Bir dostun paylaşımından okumuştum. Yöresel ağızla deli Zilfo'nun ölüm hikayesini: hikâye şu ki, Diyarbakır'ın Ergani ilçesinde, her sabah yanık bir kaval sesi yankılanırmış Diyarbakır'ın bozkırlarında. Bazıları ilgilenmez hatta çoğu korkarak yaklaşmazmış yanına. Bir öğrenen keşfetmiş deli Zilfo'nun yüreğindeki saflığı ve kavalından dökülen çığlığı. Deli Zilfo'nun kavalındaki nameler Duman duman olur genç kızların, mektup dizelerinde .
Yurdun şirin, ama yoksul bir ilçesinde yazılmış bu hikâye. Yüreği insan sevgisiyle dolu bir öğretmenin anılarında.
Bende bu etkili hikayeyi yapay zeka ile şiir yaptım iyi okumalar.
Ergani'li deli Zilfo!
Bozkırlarında iner kaval sesleri,
Gönül yarasına derman arıyor.
Saf yürekli Zilfo, deli dediler,
Yürekler ardınca ağıt sarıyor.
Hey dost, kaval yanık çalar,
Zilfo'nun ölümüne öğrenciler ağlar.
Sokaklar Kavala hasret kalır,
Adı dillerde yaşar hâlâ.
Bir öğretmen yazmış hatırasına,
"Sevda öğretildi kaval nağmesin"
Gönül incitmezdi can katardı hep,
Ölüm bile susturmadı sözlerin.
Ne malı vardı, ne mülkü, ne de taş,
İnsan sevgisiyle doluydu bu baş.
Toprağa düştü Ergani'li yoldaş,
Kuşlar ötmez deli Zilfo öldü.
Diyarbakır bozkırın da rüzgar eser,
Kızların mektubu dumanla tüter.
Adı geçince yürekler titrer,
Ağla Gönül deli Zilfo'm oldi (Öldü)
