Bir zamanlar Van'da
Rıdvan Kadeş
Kalpte iz bırakan bir aşkın, Van'ın sessiz doğasıyla iç içe geçmiş-hatıralardan Doğan bir şiir...Hem kişisel bir duygu, hem de bir şehre duyulan özlemin sesi.
Gönlüme şafak erken düştü, zamansız,
Gamhanem de gizli bir yangın var.
Yanarım yanarım, yangınım içerden, o yangın bitmez,
Beni saldın çıkmaz aşka, apansız.
Dağlarım börtü böcek, gül kokardı ezelden,
Saf saf kar taneleri düşerdi başıma.
Seni gönlüme değil, soracağım maziden,
Hayat belki, seni yine çıkarır karşıma.
Başı yücedir, karı eksik olmaz Artos dağının,
Beyaz örtü masal gibi durur üstünde.
Büyük bir iklim geçer Tuşba’dan Van'a,
Kıskandırır mavi bir atlas yayılır Van'da.
Bu şehri umman umman gezip, yaşayan bilir,
Gamhanem deki aşkı, ancak taşıyan bilir.
Bu aşka düçar oldum olalı yanarım,
Medeniyetin ocağı, beşiği Van'da.
Bu gönül bıkmadan seni bekler,
Hiç yaşanmamış aşklara tanıklık eder.
Nineler, dedeler çokça efsaneler söyler,
Arzu ile kamber in yandığı Van'da.
Dağ çiçeğinin kokusu iyidir
Meyvesi olmayan bahçeden bağdan,
Alaca dağının buzu iyidir.
Tadı kalmayan elmadan nar'dan,
Dağ çiçeğinin kokusu iyidir.
Bir olur mu hiç, yüce ile engin,
Cahil cahildir olsada zengin.
Çıkma, yola arkadaşın değilse dengin;
Yol ile sohbet çok şeyden iyidir.
Serin yel eserken yüceden yüce,
Bir dost sesi gelir gönülden güce.
Kalpten kalbe akar söz ince ince,
Samimi kelam, yaldızdan iyidir.
KADEŞ der,: bu sezon söze başlayalım Van'da,
Huzur bulalım biz bize can'da.
Enerji derelim toprak ile suda
Toprağın kokusu mücevher den iyidir.
