Aylardan ekim, mevsim sonbahar.
Dallarından usulca yere düşen yapraklar,
Buna inat bizde düğün mevsimi var,
Sevgiyle birleşen canlar, aşıklar...
Gölden arşa çıkan kızıl alamet,
Sarsıntıyla gelen ani felaket
Figan ediyor ana, çocuk,yaşlı, genç.
Sanki başımıza geldi, beklenen kıyamet.
Yıkıldıkça başımıza, taştan, binalar
Ardı ardına yıkılan yuvalar.
Yavrusu için ağlayan analar.
Enkazı seyreden çaresiz babalar.
Bir yandan akan kanlarım,
Bir yandan ölüme giden canlarım.
Ya Rabbi, çaresizim yanar ağlarım,
Viraneye döndü gönül bağlarım.
Unutulmuşken manşet olduk
Anında cihana duyrulduk
Canlarımızı yitirdik
Can yoldaşlarımızı bulduk.
