Hafıza kaybı yaratmak
Şahin Akçap
"Hafızayı beşer bir gün gelir şaşar." Dedikleri yıllar üst üste binerken, toplumsal hayatımızda ciddi sarsıntılar da ortaya çıkmaya başladı.
Örneğin unutmak…
Bir insan kendisine yapılan kötülüğü hiç unutur mu? Unutur olduk!
Bir toplum çektiği sıkıntıları acıyı bal eyledik diye sineye çeker mi?
Sineye çektik.
En kötü günleri…
Yani aldatılmışlığı.
Hırsızlıkları.
Aşağılanmayı.
Ayrıştırılmayı.
Aptal yerine konmayı unuttuk.
Dinimizle alay ettiler, sömürdüler, üç beş ihtiyaç maddesine namus bellediğimiz oyumuzu çaldılar çıtımız çıkmadı.
Şimdi de evlatlarımızı birbirine vurdurtmak, kırdırtmak, kardeş kavgası yaratmak için seferber oldular. Şehitlik, gazilik gibi ulvi değerleri sömürmeye başladılar. Kardeşler arasındaki kavgada ölmenin ve öldürmenin güzelliğini anlatmaya başladılar ve gözü yaşlı, yüreği kan ağlayan analara, babalara yiten evlatları için ne mutlu diyebildiler.
Bütün bunları da kanıksamamız için utanç dolu söylemlere sarıldılar.
Çünkü hafıza kaybına uğratıldığımızı biliyorlar.
Var olan en güzel değerlerimizi din kisvesi içine büründürerek hoyratça istedikleri ayarı yapıyorlar.
Geçmişteki sağ, sol kavgasını, mezhep ayrımcılığının benzerini bugün çok daha geniş bir alana yaymaya çaba gösterdikleri Türk ve Kürt çatışması olarak hayatlarımıza sokmaya çalışıyorlar.
Parçala, böl, kin ve nifak tohumu ek sonrada aradan sıyrıl taktiğini uyguluyorlar.
Peki, bu aşağılık tuzaklara karşı çaremiz var mı?
Elbette var! O da kaybettiğimizi düşündükleri hafızalarımıza sahip çıkmak, birlikteliğimizin yüzyıllara mührünü vurmuş özgeçmişini hatırlamaktır.
