Bir lider için en tehlikeli durum etrafının yalakalarla, goygoycularla, hacıyatmazlarla kuşatılmasıdır.
"Tamam efendim!"
"Emredersiniz efendim!"
"Siz bu ülkenin merhametisiniz!"
"Peygamberimizden sonra gelen en mübarek zatsınız!"
"Siz olmasaydınız bu ülkenin hali ne olurdu?"
"Canım kurban olsun yoluna!"
"Vur de vuralım, emret de ölelim!"
Bu koroya Papağanlar Korusu adını koydum.
Devir kiminse devran onundur misali liderler gelir geçerler ama koro aynı korudur.
Eğilmek, bükülmek, gerdan kırmak, el etek öpmek Papağanlar Korosunun hiç yok olmayan görüntüsüdür.
Ama lider bir tökezledi mi; ortalıkta ne koro kalır, ne yağdanlık! Hepsi toz olup yiterler. Ta ki yeni efendileri iktidar oluncaya kadar…
Zayıf ve iradesiz liderler çabuk aldanır bunlara. Onlar tilki, lider karga vaziyetini almıştır. Bazen yer değiştirirler.
Maazallah cesur biri çıkıp da:
"Kral çıplak!" Dedi mi her biri sırtlana, akbabaya dönüşüp söyleyenin feleğini şaşırtırlar. Ve devran dönmeye devam eder. Döndükçe şakşakçıların orta yerinde kalan lider kendinden geçer ve papağanlar korusu şefine dönüşür.
