YA ARMAĞAN YA İMTİHAN
SULTAN DAŞ
Bir insanın taşıdığı ağır yük kilosuyla ölçülme… Kişinin en ağır yükü kimsenin bilmediği, anlayamadığı, göremediği, hissedemediğidir!
Böyle olunca sorumlu olduğunuz ağırlığı kimse kolay kolay kestiremez ve bunun dışındaki koşullar ile size yaklaşır, hakkınızda fikir yürütürler.
Sorunları hakkında konuşanı bir süre sonra muhatapları dinlemekten sıkılır; herkesin kendine yetecek kadar derdi vardır çünkü. Konuşmayan zaten baştan ‘anlaşılmamayı’ göze alandır…
Kızdığınız, eleştirdiğiniz, küstüğünüz insanlara bir de bu gözle bakmayı deneyin bu aralar…
Kızdığınız kişiyle zihininizi meşgul ederseniz ne olur?
Kendi kendinize senaryolar üretirsiniz.
O kişiye takılıp, aileniz ve çocuklarınızı incitirsiniz.
Kızdığınız kişi mutluyken, siz kendi kendinizi mutsuz edersiniz.
Çevrenizdeki dostlarınızı incitmeye başlarsınız. Sinir hastası olmaya başlar, aşırı öfke üzüntüye kapılıp sonunda kalp hastalığı, fıtık, ülser ve kanseri tetiklersiniz.
Sizin bu durumunuz, takıntı yaptığınız kişiye asla zarar vermez.
Siz sadece kendinize ve yakın çevrenize zarar verirsiniz.
Kızmak, sinirlenmek, öfkelenmek mümine yakışmaz.
Mümin dünyanın nefis eğitimi üzerine kurulu olduğunu bilmeli.
Tüm olaylar Allah tarafından insanın kendisini eğitmesi için imtihan olarak yaratılır.
Ne yanınızdaki insan tesadüftür, ne bedeninize gelen hastalık, ne geçirdiğiniz bir kaza.
Allah hepsiyle sizi imtihan eder ve Kendisine yönelip yönelmeyeceğinizi dener.
Mümin ve inkarcı arasında ki fark, biri imtihan olduğunu bilerek, her şeyde bir hayır görerek, mutmain bir nefisle neşe içinde yaşar.
Diğeri de sürekli ısdırapla, kederle “neden bunlar benim başıma geldi” diyerek hayatı kendisine ve çevresine zindan eder.
Andolsun, Biz sizi biraz korku, açlık ve bir parça mallardan, canlardan ve ürünlerden eksiltmkle imtihan edeceğiz. Sabır gösterenleri müjdele. (Bakara/155)
Eğer sabredersen, hakkındaki kader hükmü gelir geçer, ecir kazanırsın.
Yok sabretmezsen, kader hükmünü yine yerine getirir, eza çektiğinle kalırsın.
(Hz. Ömer)
“Kimse boşuna girmemiştir hayatımıza.
Ya imtihan olmuştur, ya armağan.”
NACİ
ÂDEM EFİLOĞLU
Birazcık dertliyim, hal nice ola,
Doğrular yalana, karışır Naci.
Yalanlar bir sakız, dola da dola,
Pehlivanlar yalan, güreşir Naci.
El uzattıkların, menfaatle dost,
Öyle kolay kolay, deldirmezmiş post,
Dilerim her işin, gidiversin rast,
Yoksa aveneler, uğraşır Naci.
Ardından konuşur, kolladıkların,
Hesabı bilmez ki, alladıkların,
Her türlü derdini, yolladıkların,
Alnının terini, kırışır Naci.
Yılların derdiyle, dertlenir olduk,
Aşkın yollarında, dolandık kaldık,
Değişti insanlık, sorarım n’olduk,
İyilik kötüyle, vuruşur Naci.
Şu delikanlılığın raconu sende,
Yalan dolan yok ki sende ki bende,
Bu yüzden sevmişim, zatını bende,
Sevenler elbette, buluşur Naci.
Bırak da namertler, her gün ulusun,
Bilirim nelerle, nasıl dolusun,
Elbette Allah’ın, güzel kulusun,
İnsan iyilikte yarışır Naci.
Eğriler uğramaz, senin tahtına,
Derim güzellikler, çıksın bahtına,
Sahip çık vatana ve de ahtına,
Düşman uyumadan, çalışır Naci.
Dik durmak yaraşır, sana ve bana,
Âdem’den beridir, aşk var vatana,
El verir yürürüz, destek katana,
Yoksa düşmanımız, gülüşür Naci.
Çok kıymetli Yazar dostum Naci Bayburt Abime ithaf edilmiştir
AKDENİZ BAKIŞLI
MERYEM IRKILATA
Bir elim Akdeniz'e değer
Bir elimde ellerinle sen
Kim teslim olurki ölüme
Böyle mutlu olmak varken
Aşk ile çırpınırken dalgalar
İki mavinin birleştiği yerdeyim
Cehennem sıcağından kaçmışım
Cennetin en güzel köşesindeyim
Boşvermişim dünya derdini
Çok uzak diyardayım
Mevsim sonbaharmış, umrumda değil
Kalbimin götürdüğü yerdeyim
Sonunda bir şans vermişim gönlüme
Yeni bir dünya kurmuşum kendime
Yaslanmışım senin yüreğine
Şansımın getirdiği yerdeyim
Tenimi kasımın sıcağı yakar
Sevgin durmaz, gönlüme akar
Gözlerin bana Akdeniz bakar
Kaderimin götürdüğü yerdeyim.
BEKLE
FEVZİ ÖZTÜRK
Buğulu camlara yasla başını
Gecen gam bulmadan gelirim elbet
Sıcak tut ocakta taze aşını
Lokmanı bölmeden gelirim sabret
Tuttuğun dileği göklere asta
Resmimi öpüp de kalbine basta
O Kurban olduğum gözlerin yasta
Çağlayıp dolmadan gelirim sabret
Yıldızlar parlasin tara saçında
Vuslatın beklesin dudak ucunda
Umudu sımsıkı tut avucunda
Kederin almadan gelirim sabret
Yokluğun rüzgarın ıslığına denk
Estikçe hasretin açıyor renk renk
Tutuştum kaderle amansız bir cenk
Sersefil olmadan gelirim sabret
Bekle bir umuda akıp ta bekle
Upuzun yollara bakıp ta bekle
Saçlarına bir gül takıp ta bekle
Renkleri solmadan gelirim sabret
YAKINIR HALİN
GÜLŞEN YILDIRIM KARAHANLI
Açmamış güllerin goncası hardan
Gözlerinden belli okunur halin
Ayrılmış gülşenden,canından yârdan
Sözlerinden belli yakınır halin
Yorulmuş çalmıyor sazın telleri
Çağırsam getirmez seher yelleri
Aşikardır sırrın bütün halleri
Közlerinden belli dokunur halin
Yükledi gönlüme gam ile keder
Yokluğu şaşırtır divane eder
Sevdiğini koyup nereye gider
İzlerinden belli sakınır halin
Gülşeniyim yarın geç bugün erken
Ha bugün ha yarın gelecek derken
Uyandım hüsranla düşte severken
Nazlarından belli çekinir halin
GÖZLERİNDE VAR BİR PERDE
ALİ ANAR
Gözlerinde var bir perde
Hiç yüzüme, gülmedin yar
Yokluğunda başım yerde
Sen ciddiye almadın yar
Yana yana döndüm kora
Zaten benim, bahtım kara
Söz vermiştin, bu bahara
Çıkıp bana gelmedin yar
Yaz baharım güze döndü
Aşk yangınım, köze döndü
Kor ateşim sanma söndü
Gelip çare bulmadın yar
Başkasıyla dolmaz yerin
Gölündeyim, gam kederin
Benim yaram, hayli derin
Kıymetimi, bilmedin yar
FİSTANIM RENKLİ
LEYLA KÖROĞLU
'Fistanımın renkli çiçekleri gibi'
Aşkı yazasım var dilim döndüğünce.
Nerden başlasam bilmem ki
Duyduklarım, şahit olduklarım, hasbel kader yaşadıklarım...
Yüzyıllardır aranılan, hakkında türlü dedikodular anlatılan
Önce Tanrıdan dilenilen, sonra Tanrıya havale edilen...
"Aşkın gözü kör"denilip; şekillendirilen
Kör mü olur aşık kısmı da; gerçeğini görünce yağlayıp gönlü kaçar?
Yoksa pırıl pırıl parlayan gözün ferini mi söndürür aşk?
'Fistanımın renkli çiçekleri gibi'
Aşkı yazasım var dilim döndüğünce.
'Ateşe ' benzetmişler aşkı
Ham iken pişmek isteyenden tut
Küle dönenlere değin.
Attım ben de attım kalbimi aşk ateşine
Ham idim piştim, küle döndüm
Ama güle dönenini hiç görmedim.
Zil çalan eteklerim tutuştu önce
Tenimin sıcaklığıyla sarhoş oldu gönül
Kalbimin yanık kokusuyla ayıldım
Gözlerim kör idi, ateşin içinde yitirdim , bulamadım.
Ne menem bir şeymiş, acıdan vazgeçememek
İlla da" kalbim kalbim " diye böğürerek eşelendim küllerimde.
Bulduğum her parçamı yamadım
Yama dikiş tutar mı hiç?
Hele de kör olmuş bir gönül dikerse..
'Fistanımın renkli çiçekleri gibi'
Aşkı yazasım var dilim döndüğünce.
Anlattık dinlemedin dedi büyükler
Dar ağacına astılar yüreğimi
Babilin asma bahçelerinde.
Hükmümü verecek kimler yoktu ki kaderimin divanında,
Sıyrılmışlar sahte ruhlarının maskesinden
Başka işleri yokmuş gibi uçup gelmişler.
Urganı yağlayan Afroditti.
Bu dünya da hiç birşeye şaşırmamayı öğrenmiştim artık
Güldüm.
.,...
(Şiirin devamı başka bir vakte ....
Anam gelince ilham perisi korkup kaçıyor
GEÇERSİN
BURHAN AKSU
Dalma sakın nefsim fani dünyaya
Bir gül gibi açar solup geçersin
Gerçek sanma kanıp yalan rüyaya
Dert ve hicran ile dolup geçersin
Niceleri benim diye sarılır
Akrabalar birbirine darılır
Deli esen rüzgâr iken durulur
Ecelle yüz yüze kalıp geçersin
Sahiplenme malı mülkü yaşarken
Engel olur Hakka doğru koşarken
Zevkler ile neşe dolu dolup coşarken
Felekten bir kaç gün çalıp geçersin
Zikrederek Yaradanın adını
Her an alıp mutluluğun tadını
Hasret ile yapıp dünün yadını
Nimetlerden murat alıp geçersin
Anlamadan geçti ömür an gibi
Yeni güne doğan sırlı tan gibi
Tek gecelik kalınan bir han gibi
Uyanıp bir sabah gelip geçersin
Bakmadan Geçme
