Düşünün ki birinden ya da birilerinden nefret ediyorsunuz. Hatta o kimsenin bu dünyada yaşama hakkı bile olmadığını düşünüyorsunuz. Neden mi? Aslında bir nedeni yok. Hakkında çıkan bir haber, bir söylenti, bir dedikodu, giyinişi, konuşması, tipi, saçı, kaşı, velhasıl herhangi bir şeyinden dolayı gıcık kapmışsınızdır. Nedense birinden nefret etmek için onu tanımamıza bile gerek yok artık. Hayatınızda belki o nefret duyduğunuz şahısla aynı ortamda bile bulunmamış, göz göze bakışmamışsınızdır. Peki, ama neden bu kadar önyargılı yaklaşıyoruz. Düşünün, tanımadığımız insanlara bile bu kadar düşmanlık besliyorsak, çevremizdeki insanlara nasıl tahammül edebiliriz.
Birde madalyonun öteki yüzü var tabi. İnsanın başına kötü bir iş geldiğinde, herkes mağdurun başına toplanır ve daha pozitif düşünmeye ve konuşmaya başlar. Bu durum insanın mağdur olana karşı kapıldığı acıma duyguları ile ilgilidir, insani bir reflekstir. Kişi üzerindeki acıma duyguları ölüm halinde doruğa çıkar ve pozitif düşünceler, daha önce yaşanmış hemen tüm olumsuzlukları siler. Böylece kişi hakkındaki birkaç iyi özellik, bütün kötülükleri götürecektir. Peki, insanlar hakkında olumlu düşünmek için ille de mağdur olmasını mı beklememiz gerekiyor. Ya da amansız bir hastalığa yakalanmasını. Hakkında bir felaket, bir acı mı duymamız gerekiyor. Kim olursa olsun, ne konumda olursa olsun, bırakalım da insanlar yaşasın; insanlar yerine kendi hırslarımızı öldürmeyi deneyelim. Şu yorgun yerkürede, çatışma yerine, daha fazla hayat olsun…
Yaşamak herkesin hakkıdır…
Birilerin çok yaşamasını söylemek için hapşurmasını beklemeyin. Bırakın bütün insanlar çok yaşasın. Her insan kendi sonunu hazırlar. Sona gelince… Bir cam kadar şeffaf olalım ve katı gerçeği kabul edelim: Doğrusu şu ki, biz ölümlüleri imrendirici bir son beklemiyor. Dünyada her hayatın sonu hüzündür, hüsrandır, pişmanlıktır. Başınızı kaldırın ve eskiden efsane olanların bugün ne hale düştüğüne bir bakın… Mutlu sonlar yalnızca sinema salonlarında kaldı. Hayat, bir sinema değildir… Gerçek gün gelir yaşanır. Bırakın herkes hak ettiğini yaşasın…
Bakmadan Geçme
