Ben de öğretmenlik yaptım...
Sanatçıların, meslek sahiplerinin, işçilerin, iş sahiplerinin hasılı herkesin yaşamında 'altın yıllar' diye değerlendirdiği dönemler bulunur. Bu dönemler, bu yıllar hiç unutulmaz. Unutulamaz... Çünkü yaşamınızın toplumsal hizmet açısından en anlamlı, en başarılı bulduğunuz dönemdir o yıllar... Hele de genç iseniz.
Sanatçıların, meslek sahiplerinin, işçilerin, iş sahiplerinin hasılı herkesin yaşamında "altın yıllar" diye değerlendirdiği dönemler bulunur. Bu dönemler, bu yıllar hiç unutulmaz. Unutulamaz... Çünkü yaşamınızın toplumsal hizmet açısından en anlamlı, en başarılı bulduğunuz dönemdir o yıllar... Hele de genç iseniz.
1963 yılında vatani görevimi yedek subay öğretmen olarak yapmak için Kütahya'nın Pazarlar köyüne (Şimdi ilçe) giderken 26 yaşımdaydım. Kafam biraz karışık... Daktiloyu, fotoğraf makinesini bırakmış bir gazeteci şimdi köye öğretmen olarak gidiyor.
Ne eğitim psikolojisi, ne sosyoloji, ne pedagoji, ne çocuk psikolojisi okumuşum. O nedenle kafam karışık. Üstelik ilk kez köy yaşamıyla tanışacağım.
Pazarlar'daki yaşayacağım iki yılın başarılı geçmesi için, öncelikle öğretmenlik konusundaki ders kitaplarını kısa sürede okudum, bilgilendim. Kendime güvenim geldi.
Pazarlar'a gazeteci kimliğime edindiğim öğretmenlik bilgilerimi arkadaş edip gittiğimde aşılması gereken çok yol, yapılması gereken çok çalışma olduğuna tanık oldum. Ama bunların hiç biri aşılamaz/yapılamaz sorunlar değildi. Başta okul müdürüm Köy Enstitülü sevgili Süleyman Aydoğmuş, Atatürk'ün ilk dönem eğitmenlerinden (Rahmetli) Yakup Özcan, yedek subay öğretmen Kani Gözlemeci, öğretmenler Doğan Cırık, Ekrem Kaytan elele, gönül- gönüle verip Pazarlar'ı eğitim fırınında pişecek bir hamura dönüştürdük.
Bu bir eğitim hamlesi, çıkışı idi. Eğitim/öğretimde, sosyal yaşamda, tarımda atılan her ileri adımın karşılığı Pazarlar'ın çok kısa zamanda ilçe statüsüne kavuşmasıyla alındı.
İşte o yıllar... 1963-1965 yıllarım yaşamımın "Altın Yılları" oldu.
