Mavi Şehrin Kalemleri

PAYLAŞ

30.04.2025 13:50
Güncelleme: 30.04.2025 13:50

Vansesi Gazetesi

TAKİP ET

SEVDİĞİM

ŞENAY TEK

Meltemde uçuşan saçlarına konan kelebeği kıskandığımsın. Çocuk ruhuna düşen kederini sevdiğim, kahrın kahrımdır bil isterim.

Yıllar yormasın diye aylara düşman baktığım, günlerin içinde bir tek doğduğun günü bayram bildiğim.

Ne garipliğim gelir aklıma, ne annesizliğimden söz ederim sen varken yanımda.

Rüyalarım hep senli geceler, sabahlarım gözlerinin gülüşü, güneşi sevişim hep bundan.

Papatya kokulum, sonsuz gökyüzünün tarlalarında, gökkuşağına salıncak kurduğum, küçücük kız çocuğu, küçücüğüm, küçücük yüreğinden öptüğüm. Dünyayı kucaklamak gibi bir Şey seni sevmek, zincir vurulmuş kalbimin en bahtlı tutuklusu, gardiyanına aşk bir divaneyim.

Utangaç ruhumdan dam itip akıttığım gözyaşlarım, inci mercan taşıdır, taç gibi taktiğim başına, kölen olmayı çoktan kabul ettiğim.

Hiç bir edebi hatırı yoktur duygularımın, senden esirgediğim.

Kupkuru bir gözle baktıkça yüreklene, kendimi sende, seni kendimde sevdiğim.

Mektebi var midir sevmenin, filmlerdi görmediğim.

Vakti zamanı midir bilmem ki seni sevmenin.

Kelimelerim fakir kalıyor düşündükçe çimen yeşili gözlerini.

Bir sabah çiği, düşerken nemli yastığıma, seni sonsuz bir aşkın ortasına atıveresim gelir.

Ondan sonrası fezada kaybolmak sevdiğim, varlığın bana ölümsüzlük iksiri,

Seni sevmek, heyelan, seni sevmek kar, tipi, boran,

Seni sevmek bana ne hoş gelir.

Sevdiğim

Son verirken hayali satırlarıma,

hatırıma tek sen gelir,

Bir sen gelir.

Sivas'ın sarı yeşil bozkırında,

Sen geçersin gözlerimden.

Gözlerinden öperim...

DİL BANA KÜSTÜ

NURULLAH ÖZDEMİR

Gönül bülbül oldu bir arzu için

Hzn vurdu soldu gül bana küstü

Ya bunca hengme bu figan niçin?

Diken engel oldu dal bana küstü

Taş oldu yüreğim alıştı zra

Otağ oldu başım türlü efkra

Ne vakit kavuşmak istesem yra

Dağlar engel oldu yol bana küstü

Yalancı dünyanın seyrine daldım

Zevkine aldandım kendimi saldım

Gün akşam oldu ben yalnız kaldım

Hem dertli hem dertsiz kul bana küstü

Kerem'i söndürdüm gözyaşım ile

Faş ettim sırrını düşürdüm dile

Mecnûn hicap etti bende ki hle

Leyl dudak büktü çöl bana küstü

Bilmem kaç padişah bilmem kaç kral

Hayat taksimine yazmış kaç kural

Narmnî sen gel de Hakk'tan ruhsat al

Boşuna dövünen dîl bana küstü

ŞAİR OLMAK

NURCAN YÜKSEL

Bugün gene şiir havasındayım

Kalemim durmuyor elim durmuyor

Şöyle birde şair edasındayım

Kalemim durmuyor elim durmuyor

Aklımdan geçiyor türlü konular

Burnuma geliyor çeşit kokular

Hasretimi yazsam vuslat mı bilmem

Kalemim durmuyor elim durmuyor

Düşünüyorum memleket konusumu

Şiirde sevdanın aşkın dokusumu

Yoksa yalnız bir garibin öyküsümü

Kalemim durmuyor elim durmuyor

Öyle yazayımki kimse küsmesin

Sevgi olsun özümüz kini bilmesin

Kimse kimseyi sakın üzmesin

Kalemim durmuyor elim durmuyor

Sevdayı yazsam sayfalar yetmez

Ayrılık desem gözyaşım dinmez

Neşelensem gülsem içimden gelmez

Kalemim durmuyor elim durmuyor

Ölümü anlatsam elim titriyor

Ayrılığı desem sözüm yetmiyor

Hasreti yazarsam içim sızlıyor

Kalemim durmuyor elim durmuyor

Şiir benim hayatımın özüdür

Kalemim de duyguların sözüdür

Mısralarım sevdaların yüküdür

Kalemim durmuyor elim durmuyor

ÖLÜNCE BİTECEK ÇEKTİĞİM ÇİLE

GÜLVANİ – SONGÜL ALTINKAYNAK

Gam meleği pençesini yakamdan

Alınca bitecek çektiğim çile

Gönül orkestrası Acemaşiran

Çalınca bitecek çektiğim çile

Kınalı kuzumdan gayrısı yalan

Onunla yapacak mutluluk tavan

Senelerden beri aklımı yoran

Gelince bitecek çektiğim çile

Nokta koyup hiç sönmeyen ataşa

Son vererek kem talihle savaşa

Yıllar sonra düşlenenle baş başa

Gülünce bitecek çektiğim çile

Fani bedenime kazmadan makber

Gerçeğe dönünce muştulu haber

Rüyalara sevdiğimle beraber

Dalınca bitecek çektiğim çile

Yaşatarak gözlerime hülyayı

Koklayarak canla aynı havayı

Canımı acıtan derde devayı

Bulunca bitecek çektiğim çile

Gerçek edip hayallerin hasını

İşittirip can paremin sesini

Beklenen ses kulağımın pasını

Silince bitecek çektiğim çile

Beklediğim Hızır vermiyor müjde

Kesiliyor umutlarım gitgide

Gülvani'yem bu dünyada belki de

Ölünce bitecek çektiğim çile

İYİ DEĞİLİM ANNE

DEMET AKYÜREK

İyi değilim anne

Ben artık iyi değilim biliyor musun?

Gözlerimi boşluğa bakarken yakalıyorum.

Bom boş bakıyor artık gözlerim yüreğim

Ben umutlarımı biriktirmiştim yıllarca

Ne umutlarım vardı benimde biliyor musun?

Ne hayallerim zamana karıştı

Zamanlar yoldaşım oldu yüreğimde

Zamanlarım zamanlarıma karıştı

İyi değilim anne

Bir şey düşünemez oldum,

Düşündüğümü sanıyorum ben sadece

Bazen esiyor deli rüzgarlarım

Esiyor sanıyorum meltemler

Sadece kendini gösteriyor biliyorum.

Gözlerimle yağmurlar yarışıyor şu sıra

Ben daha çok yağıyorum diyorlar sanki

Kendince konuşuyorlar biliyorum.

İyi değilim anne

Benim için döktü yapraklarını ağaçlar

Kel kel oldu ağaçlar doğada

Yeşillikler yarini grilere bıraktı biliyor musun?

Her yer hazan oldu yüreğim

Her yer hazan oldu...

Süpürür mü acaba süpürür mü diyorum.

Yürekteki hazanı yüreğim

Yağan yağmurlar temizler mi düşünceleri

İyi değilim anne

Boşluklarda gözlerimi ağlarken yakalıyorum

Önüne geçmesem yağmurlara dönüşecek gözyaşlarım

Hep gözlerim suçlu biliyor musun?

Ben ağlamıyorum ki hiç

Gözlerim laftan anlamıyor

Hep kıpkırmızı dolaşıyorum sokaklarda

Görmüyor artık gözlerim

Feri söndü benim de gözlerimin biliyor musun?

İyi değilim anne

Bazen bir heyecan kaplıyor yüreğimi

Susturuluyorum kim olduğunu bilemediğim düşüncelerce

Onlar suçlu hep ben istiyorum aslında

Yüreğim küsmüş ne kadar çabalasam da olmuyor

Yüreğimi güldüremiyorum .

Kırılmış her organım birbirine

Hayata küsmüşüm haberim de yok

Nasıl kırılan bardağı yerine koyamazsan

Parçalarını toplayamazsan

Tuzla buz olmuş hayaller toplanamıyor işte

Dediğin gibi anne oluruna bırakılıyor hayat

Ben hiç iyi değilim anne

Toplayamıyorum toparlanamıyorum anne...

HAKSIZ KAZANCIN ATEŞTİR, BİLESİN

ABDULNASIR TUNÇ

Vicdansızca atarsın kazığını