aşk var kaos yok
Vedat Yazıcı
Karanlık, alabildiğine zifiri karanlık. Tanımsız,anlamsız ve boşluk.Varlık ile yokluğun çizgisinin belirlenmediği yer.Karanlığın kendisinin varlığı yokluğa denk.Bu olguda anlamın olması ve bunu oluşturanın kendisini seyretmesi veya kendisini görmek istemesi bir başka anlamda kendisini övmek istemesi için kaos ortamından kurtulmak kaçınılmaz.Evrenin ilk halinden bahsediyorum.Henüz yaratılmadan veya oluşumdan önceki halden, belirsizlikten…
İlkçağ Filozoflarını hatırladığımızda ana düşünce evrenin önce kaos halinde olduğu belirtilir. Kapkaranlık bir boşluk veya kaos vardı, sonra toprak, sonra aşk. Bütün anlamsızlıkların üstünü örten, ona anlam kazandıran aşk…Önce belirsizlik ve karanlık, derken yine o ezelî yaşam tomurcuğu: aşk, daima aşk. Güncel anlamda anılan derin anlamından uzaklaştırılıp onu yatağa atan aşktan bahsetmiyorum. Gerçek manada olan aşktan, yaşama anlam katan aşktan… Anlamı umut ve aydınlık olan veya hayat buldurandan… Evrenin kaos ortamından çıkmasını sağlayandan…
Evrenin ilk hali kaos halindeydi denir. Bana kalırsa aşktan sonraki halde. Öncesinde aşk vardı.Yoksa varlık olmazdı. Kaos gitmezdi. Tanımsız ve anlamsız kalırdı her şey…
Derin ruh sıkıntıların. Derin ıstırapların. Ardında bekleyen bir ışık hep vardır.Tıpkı evren gibi.O yüzden her gecenin ardı gündüzdür denmez mi? Bu bağlamda aslında her türlü kaos hali bizler için umut halinin başlangıcı sayılmalı veya onu öyle görmeliyiz. Tıpkı doğum öncesi durumun ıstıraplı hali gibi. Yaratıcı bizlere bu çizgide ümitsizliği yasaklamamış mı zaten…
Evrenden önce aşk vardı.O yüzden her ne durumda olursak olalım.Her ne şartları taşıyorsak taşıyalım.Bizler için elimizi uzatacağımız bir meyve vardır hep.Aşk var. O varsa ümitsizlik yok. Aşk halde olmanız dileklerimle sevgi ile kalın…
