Kim Kime Yabancıdır Bu Beton Ormanında?
Uzm. Ecz. Afşar Çelik
Van gerçekte nereye gidiyor?
Suvaroğlu gibi caddeleri genişletmek, şehri bir AVM ve "rezidans" cenneti haline getirmek Van'ı büyük şehir yapmaya yetecek mi?
Şehri, yüzleri barok görünümlü binalarla doldurmak güzel bir makyaj gibi görünüyor.
Peki bu yapılanlar, Van'ı şehirleşme açısından daha uygar bir düzeye getiriyor mu? Bunu söylemek zor, hem de çok zor.
Van, finansmanı belirsiz beton yığınlarının ilkel ticaretinde dönen parayla bir zenginleşme yanılsaması yaratılıyor. Dar sokaklarının iki yanında güneşi kucaklayan bahçeli evleri, arsaları için son metrekaresine kadar işgal eden açgözlülük , Van'ı Van yapan kardeşlik ve misafirperverlik duygularının kaynaklarını kurutuyor.
Ve dikilen beton ormanında ne yazık ki uygarlığın meyveleri yetişmiyor.
Ortak bir varlığın sorumluluğunu almaktan hiç anlamayan, anlamak da istemeyen ilkel bir bencillik uygarlığın nimetlerinin üzerine çörekleniyor.
Van'ın yeni beton ormanı maalesef toplumsal farklılıkların daha da derinleşmesine yol açıyor. Çünkü şehirliliği oluşturan büyük değer ve norm birliği mevcut üretimsiz rant ekonomisi şartlarında oluşturulamıyor. Betonlaşma çılgınlığı, kurala dayalı toplumlaşmayı ezip geçiyor.
Yeniyetme kırsal beton burjuvazisi, bir yandan "farklılık" güzellemeleri düzüyor, diğer yandan farklılıkların alabildiğine içinde yaşaması gereken şehir yaşantısını bir o kadar feodalleştirip ayrıca tutucu bir hale getirmeye çalışıyor.
Van şimdi daha iri bir beton yığını oldu. Peki ama ya o beton yığınının oluşması için gereken hukuk birliğini, ayrımsız mülkiyet korumasını, kanun önünde eşitlik imkânını bize kazandıran insan? Acaba finansmanı belirsiz beton devler, gazi Van'ın güneşini boğarken huçının penceresinde anmamız gereken insanın resmi ve onun emaneti vardı?
Ben Van'da, kendi yurdumun bu cennet köşesinde el sayıldığımı düşünüyordum ama Van gitgide daha yabanıl, daha yabancı bir hale geliyor. Güneşsiz, ilkel, bencil ve saldırgan bir yabancı...
