Vazgeçişlerin son sözüdür elveda
Ümran Öztürk
Dönüşü olmayan bir yolun habercisidir elveda. Bir daha karşılaşılmayacağı, kavuşulamayacağı düşünülen bir şeyden ayrılırken kullanılan bir sözdür elveda.
Kesin bir ayrılıktan önce söylenen, her şeye nokta koyan bir kelimedir elveda. Son veda da diyebiliriz. Söylemeden önce çok tartıp biçmek gerekir bu büyülü sözcüğü.
Hoşça kal, gibi değildir bu elveda. "Allahaısmarladık" sözcüğüne hiç benzemez. "Hoşça kal" da yeniden görüşme umudu vardır. Hoşça kal iyi niyet, iyi temenniler sunarken, bazen de ilişkiye uzun ya da kısa soluklu bir ara verme, bir virgül koymadır.
"Allahaısmarladık" da ise tekrar görüşene kadar seni en güvendiğim, inandığım yaratana emanet ediyorum inancı, arzusu, temennisi ve duygusu vardır
Elveda bir kelime olmaktan ötedir. Herkese söylenmeyecek kadar da özel bir kelimedir. Çünkü sıradan insanlara değil sevdiğiniz, değer verdiğiniz kişilere kullanırsınız elveda sözcüğünü.
Elveda bir bakıma hüzün, gözyaşı, pişmanlık ve derinlik bulunan duygular yumağıdır. İçinde; bundan sonra geleceği olmayan, dönüşü olmayan, kesin gidişin tınısını barındırır.
Daha soğuk, daha kırılgan daha incinmiş, eskiden kopuş, son bakış, son sarılış, onsuzluğa doğru gidiştir elveda. Gidenin dudaklarından dökülen bir şiir, ayrılığa dair son ezgi gibidir…
Bu sana son sarılış, son gülüş son bakışım,
İstesem de kalamam bu senden son gidişim
Şimdi bir bağbozumu bir ölüm sessizliği
Apansız geliverdi ayrılığın ezgisi
Bir geçmiştir, bir yaşanmışlıktır, duyguların en yoğun yaşandığı bir aşkın, bir dostluğun bir birlikteliğin bitişidir. Yaşanmışlığa son noktayı koymaktır. İç burkan yürek kanatan bir ayrılık kelimesidir elveda.
Bazen zamansızca eser yani zamanından önce geldiği gibi geç kaldığı da olmuştur. Yaşadığın derinlikle ölçülür ayrılığın acısı. Kiminde ılık meltem, kiminde kasırga görmüş gibi olursun. İllaki sarsılır, incinir, kırılırsın…
Hırçın deli rüzgârın zamansızca esmesi
Gün renginin solması bir vedanın gelmesi
Bir çiçeğin dalından incinip kırılması
Gözyaşın pınarından usulca süzülmesi…
Güneşin solmuş karanlık çepeçevre sarmıştır benliğini. Her şey o yok diye anlamsızdır. İncinmişliğin, kırılmışlığın ve örselenmişliğini biriktirmişsindir yüreğinde. Usulca için için ağlarsın, gözyaşlarını kimseye göstermeden içine akıtırsın. Kabul olmayacak dualarına da elveda demişsin artık. Dönüşü olmayan bir yolculuktasın. Çünkü sonrası yoktur elveda da. Bir bağbozumu gibidir. Ölüm gibi sonu soğuktur, kocaman bir boşluk ifade eder muhatabınla aranda. Ve vazgeçişlerin son sözüdür ELVEDA…
