Ümran Öztürk

İki yürek arasında yolculuk

Ümran Öztürk

Hüznün en sevdiği mevsimdir hazan. Derin bir sızıya sebep olur. Biraz kırılgan bir o kadar ağır ama çokça özlem.

Özlem gönül hoşluğuyla yapılan bir eylemdir, sevgiyi keşfettiğin an başlar. Uzaklaştıkça büyüyen, büyüdükçe derinleşen, derinleştikçe can yakandır. Canın yandıkça gözünden döktüğün hicran yaşlarıdır özlem.

En güçsüz olduğun anlarda seni ele geçirip istediğini yaptırabilen bir duygudur. Hayal gücünü arttıran şaire şiir yazdıran, inatçı kuvvetli bir eylemdir. Değişik ruh hallerine büründürür ele geçirdiği kişiyi. Var oluşuna anlam katar.

Özlem bir boşluğu dolduran, düşlerle beslenen, daha mistik, daha özel duygular yumağıdır. Kendi içinde çıktığın bir yolculuk, ayaz gecelerde htiğin ürpertidir.    

Kimi zaman gece yarısı başlayan bir yağmur, kimi zaman da bir yolculuktur iki yürek arasında.

Böyle zamanlarda çiçek kokulu düşlere dalar gibi, öyle dalıp gidersin bir denizin köpük beyazına.

Bir kahve kokusunda onu hatırlarsın ve apansız bir tebessüm yayılır yüzüne, aydınlık gelir gözlerine.

Özlemin tıpkı bir çocuk telaşında titrek bir nefes gibi heyecanlı. Nefes nefese sevda, nefes nefese bir tangoya eşlik eder adımların. Onunla aldığın bu sanki ilk nefes.

Ona ne kadar uzaksan sen, o kadar tahammülsüz olursun hayata. Zamanı tam ortasından ikiye kessen oluk oluk özlem akar. Uzaktadır özlenen, özlediğin sana uzak. Bazen de yaşanmamışlıkların içinde gülümsemenedir özlem. Bazen de geleceğe dair umudun adresidir.

Onu görmeden sevmeyi, duymadan dinlemeyi öğrenirsin. Her notaya bastığında bitmek bilmeyen, yaşamı dolduran bir şarkıyı dinletirsin tüm evrene.   

Bazen siyah beyaz bir fotoğrafla başlar özlem ve yaşamının geri kalanını sığdırırsın bu fotoğrafa. Yokken varmış gibi davranmak, hep yarım eksik kalmak.

Artık onunla kurduğun bütün cümleler devrik olur.   Hasret kokan şiirler iliştirirsin onsuz geçen zamana.  Yarın neler olacağını bilmeden beklersin ama hep vuslata dair bir umut vardır içinde.

Onsuzluğa alıştığında artık özlemde bitmiştir.  Bir tüy kadar hafifsin kanat çırparken gökyüzüne.

Yazarın Diğer Yazıları