2 Nisan ve Bitmeyen Hüznün Diyarı, Van
Ümran Öztürk
Bu gün talan edilen, yakılıp yıkılan göz yaşıyla yoğrulan toprakların şehri, 120 çocuğun öyküsünün geçtiği , bitmeyen hüznün diyarı Van'ın düşman işgalinden kurtuluşunun 101. yıl dönümü ve 2 Nisan Dünya Vanlılar Günü'dür.
Van'da 2 Nisan 1918 yeniden canlanmanın, yeniden doğuşun, dirilişin günü olmuştur. 2 Nisan, 30 bin insanın katledildiği, şehrin yakılıp yıkılarak halkın zorunlu göçe mecbur bırakıldığı bu göçlerde ve öncesinde ölümlerin, kayıpların yaşandığı vahşetin ve acı dolu günlerin bittiği gündür.
2 Nisan acılarla, gözyaşlarıyla yoğrulmuş bu topraklara hüzünlü kadim Van şehrine güneşin doğduğu gündür.
2 Nisan onurluca yaşama kavuşmak için verilen dayanışmanın haklı sonucu, memleketine dört elle sarılmanın, umut etmenin günüdür.
2 Nisan bir şehrin yeniden yapılanışı, ayağa kalkışı, can buluşudur.
2 Nisan bağımsızlık için, özgür bir şekilde yaşamak için, omuz omuza mücadelenin sonucudur.
2 Nisan tarihin bize yüklediği sorumlulukları anmak yerine; anlama, gelecek kuşaklara anlatma, kavratma günüdür.
2 Nisan kin, nefret, intikam alma günü değil ; barışın, özgürlüğün , biz olma bilincini pekiştirme günüdür.
2 Nisan Özgürlük ve bağımsızlığın gelecek kuşaklara doğru bir şekilde anlatılmasının günüdür. Bir asırlık hüzündür. Van, tıpkı şiirde olduğu gibi bitmeyen hüznün diyarıdır.
BİTMEYEN HÜZNÜN DİYARIYIM
Binlerce yıllık uzun bir yolculuktan çıkıp geldim
Surların içinde o gün Tuşba'da filizlendim.
Sarduri istedi, hırçın bir kalede yükseldim
Kızıl minarede motif, Hüsrevpaşa'da kubbeyim
Gece kadar heybetli, ateş kadar sabırsız bir fırtına gibiyim
Alevlerin yalazından inlerim, seslenirim.
Kavurucu sıcaklardan, dondurucu kışlardan,
kimliğini kaybetmiş yitik bir kentten Zeve ağıtlarından geldim.
Molla kasım köyünde, "Vay Vay" tarlasında kurşuna dizildim
Kıtlığın ve açlığın şiddetinden geçtim.
Rüzgar yumuşak şuhluğuyla okşarken güllerini
mazisinin bahçesinde gizlenir dikenleri.
Ne kadar uzağına giderse gitsin
kaynağını unutmaz, der bir halk deyişi
Şimdi Urartu'da da görürsün bu deyişin izini.
Bitmeyen topraklarda hüznün diyarıyım
Süphan'ın eteklerinde Nairi Denizi'yim
Ayanis kalesinde tunç bir balık figürü
Bend-i Mahi çayıyım taşarım dökülürüm.
Van beylerinin şatosu, Hoşap Kalesiyim.
Erciş'te Emrah ile Selvihan'ın aşkı,
Gevaş'da Halime Hatunum.
Bir tipiyım, renksizdir dilim; uzak diyarlara düşerim
Doğunun en ücra köşesinde bir bıçak ucu gibi parlak,
ayın şavkı gibi berrak ve bir şehrin içinden akan
gizli ve sınırsız, umut dolu sahipsiz mavi bir atlasım
Şimdi o cam kırığı mavinin yanı başındayım.
Çoğu zaman dingin, saydamsı bazen mutedil dalgalıyım.
Hem toyum, hem matemim hem de güneş kentiyim
Dilden dile dolaşan bir sevdanın öyküsü,
Akdamar'da Tamar'ın , genç çobanın bir hazin hikayesiyim,
Erek dağında karım, Şamranaltında bahçede barım,
Kehriz'in yatağında ab-u hayatım
Edremit'te aşlık elma, Gürpınar'da halayım.
Bu yüzden ılımlı ve duygulu bir sıcaklık var yüzümde.
Zernabat suyu gibi ölümsüzdür sevdam.
Mamedik geçidinde tipiyim, fırtınayım.
120 kahraman çocuğun destanıyım.
Mayısta hüzün, Nisanda sevincim ben.
Gümüş bir savat gerdanlığım bu şehrin boynunda duran.
El yazması eşsiz bir kitap gibiyim tarihini okuyan.
Van'ın kurtuluşunun 101.nci yıldönümü kutlu olsun.
