Yük

Kim demiş ekmek kavgası

Ya da ağır bir işçinin kıt kanat yaşamı

Yolda akıp giden motorların uğultusu

Gün boyu yığılan onca dert

Rüzgârın önüne kattığı bulutlar

Yamaçları kar tutmuş ta doruklarına kadar dağlar

Hiç birisi ama hiç birisi

Sır yükü kadar ağır değildir

Sabahsız geceler hüznü biriktirir

Ve bir sinsi ses yankılanarak çöreklenir içinize

Kulaklarınızda iğrenç mırıltılar

Gün batımı yığılır kalır karamsarlığınıza

Hani bir çığırsa dudaklarınız

Boşalsa yüreğinizin safrası

Bir dost nasihatiydi

“İki kişinin bildiği gizem değildir.” Sözünü

Kuyular sırdaşıdır içinizde geçenlerin

Dipsiz

Kapkaranlık ve kuytu

Yankı vermeyen

Kararan gökyüzünden bir ışık huzmesi süzse bile

Aydınlanır binlerce çelmenin olduğu yeryüzü

Ama sırlar

O sırlar

Ne ışık alır içine

Ne de susmuş bir yüreğin karanlığına iz düşümü

Yük çeker yaşam sevinci kantarlarında

Tonlarcası vız gelir

Heyhat ki sırları ne kantar çeker ne de terazi

Kuyular sırdaşınız olur

Ser verip sır vermeyen

Ah o yük yok mu o yük

Azabın kamçısı olur iner durur yorulmaksızın