Yılmamak

Hayat bazen daraltır insanı. Köşeye sıkıştırır… Ve işte o zaman karamsarlık denen kara bulutlar yığılır başına. Ne var ki direnç yüklüyse yüreğin ve inançlarından kopmamışsan içinden yükselen ses şöyle yükselir:

-At dağları sırtından!

Dağları atmak kolay mı? Elbette değil. Çözümsüz her sorunun, beynine çentik açmış her kuruntunun granit yüklü, zirvesi yüksek dağlar yaratmıştır omuzlarında. Çaresizsin dese de umutsuzluğun sürekli batan ve yakan dikenleri bil ki değilsin… Yapacağın tek şey silkinmektir.

Dilemek insana mahsus en güzel duygudur…

Her zaman dilemelisin. Ve henüz toprakla yeni buluşturulmuş körpecik bir fidan gibidir duaların. İçinde yaşamak vardır. Çoktan yeşermiştir köklerden gövdeye akan güzel günlerin ve umudun can suyu. İşte bu an o andır. Tek şey bekler senden… Gayret ve özveri!

Gerisi kolaydır artık…

Başarmanın aydınlığına açılan kapısı çoktan aralanmaya başlamıştır.

Yoktan var edenlerin önünde hep dar geçitler, geçilmez sarp yollar olmuştur. Ama o ışık, hani adı başarmak olan o ışık sonuca giden yolculuğun her zaman şaşmaz kılavuzluğunu yapmıştır.

Önemli olan zor bir yürüyüşün yolcusu olmak değildir. Önemli olan o yürüyüşten bıkmamak, yorulmamak, kirlenmemektir.

Tökezleyebilirsin… Düşebilirsin… Ancak kalkmayı becerebilmelisin!

Yani diyeceğim odur ki… Bunca lafın ve felsefenin toplam değeri yılmamaktır! Eğer bunu başarabilirsen hayattan ve zorluklarından korkmana gerek kalmaz. Bu kez hayatın acımasız kavgası sana yenilir.

Onlar…

O kahramanlar yılmadıkları için halklarının kahramanı oldular. Ve isimleri hep ölümsüz olarak hayatın yüreğine yazıldı.

Sende yazabilirsin adını…

Önce kendi öykün olarak, sonra da sevenlerinin öyküsü olarak.

Unutma!

Başarmaya giden yolun kapısındaki kilidin anahtarının adı yılmamaktır…