Tarifsiz acılar
Şahin Akçap
Ölümün ayıplandığı Anadolu zamansız ölümlere tanık oluyor.
Genç ve çocuk ölümleri artık ülkemizin beyaz alnına kapkara bir yazı olarak yazılıyor.
Tepkiler çığ gibi büyürken artık isimleri iğrenç sözcüklerle anılanlar sözde savunmalar yapıyorlar.
Ölümün tarifi kolayca yapılamaz.
Babalar öldü mü çocukların yazgısında “Yetim”,analar öldü mü “öksüz” Yazılıyor.
Evlerden uzak ya yavrusunu yitiren anne ve babaların alnına ne yazılıyor? Onu da ben söyleyeyim:
“Bedbaht!”
Onca muktedir olma kibriyle benliğini yitirenlerin alnına ne yazılıyor?
“Cani!”
“Katil!”
“Canavar!”
Yoksa ne?
Ne yazılıyor alınlarına?
Geceleri uyuyabiliyorlar mı?
Çocuklarının…
Torunlarının gözlerinin içine bakabiliyorlar mı?
Yoksa usturuplu yakıştırmalar ve benzetmelerle kendilerini avutuyorlar mı?
Kanayan yaralar ve gelip can alan ölüm karşısında dimdik duranlara ölü sevici mi diyorlar?
Tarifsiz acılar içindeyiz…
Canımızdan can almaya devam ediyorlar… Canavarlaşalım istiyorlar…
Ancak yanılıyorlar!
Hiç kimse Anadolu kardeşliğinin aşına kan doğrayamayacak, hiç kimse!
Siz bakmayın tarifsiz acıların türkülerimizi kuşatmasına. Ne kuşatmalar parçalayıp çıktık en karanlıklardan…
