Koalisyon satrancı
Şahin Akçap
Seçim sonucunun orantısal değerini göz önünde bulundurursak yüzde kırkın iktidar partisinin geri kalan yüzde altmışını ise muhalefet partilerinin gücü olarak yansıyor tabloya. Yani milletin iradesi: "Koalisyona gidin!" Diyor. Ancak yüzde altmışın gönlündeki hükümet şüphesiz ki AKP'siz bir hükümet olarak şekilleniyor. Başbakan, Cumhurbaşkanına istifa dilekçesini sundu. İstifası kabul edildi. Şimdi Türkiye resmen hükümetsiz bir ülke konumuna düştü. Birinci temayül yüzde kırklık orana sahip AKP'nin koalisyon aramasına girişmesidir. Ama ilk adım elbette ki yeni bir meclis başkanının seçilmesi ya da atanması olacaktır. Bu temayülde gösterildi ve seçilen en yaşlı, deneyimli milletvekili olarak Deniz Baykal Cumhurbaşkanı tarafından saraya davet edildi. Bu yazı kaleme alındığında görüşmeler devam ediyordu. Görüşmelerden çıkacak kararlar yeni bir yazı konusu olacaktır. Peki, iktidar partisinin Başbakanı çalacağı muhalefet parti kapılarında birlikte koalisyon yapabileceği parti bulabilecek mi? MHP daha seçim sonuçları ham iken tavrını koydu koalisyon ortağı olmayacağını açıkladı. C.H.P ve HDP ise AKP'nin içinde olduğu bir hükümete soğuk bakıyor. Çünkü tabanındaki seçmen AKP'ye derin bir sevimsizlik besliyor. Hal böyleyken AKP dışındaki üç partinin birlikte hükümet kurma olasılığı ortaya çıkıyor. MHP nin ilk günden itibaren koyduğu tavır belli. Sırada CHP ve HDP olunca Türkiye'nin hükümetsiz kalmaması adına MHP'den destek bulunursa yeni hükümet bu konjöktörde biçimlenebilir ya da CHP ve HDP azınlık hükümeti kurulur. Ki böyle bir adım kaçınılmaz olarak erken seçim sürecini başlatır. Siyasi kulislerde: "Bakınız memleketi hükümetsiz bıraktınız." Diyen AKP'lilerin sayısı hiç de az değil. Ancak onlara aklı başında milletvekillerinin eleştirisel yanıtı şudur: "Zaten demokrasi ölçütlerinde bir hükümet yoktu ki. Aksaray hükümeti vardı." Bir önceki yazımda Türkiye'nin vakti yok demiştim. Evet, koalisyon için ne yapılacaksa yapılmalı. Çünkü hükümetsiz bir Türkiye'de zaten karamboldaki ekonomi zikzaklar çizmeye başlar ve oluşan istikrarsızlık sosyal hayatı derinden etkiler. Artık süreç koalisyonu gösteriyor. Orantısal değerleri oluşan partilerin liderlerinin ellerini taşın altına sokması kaçınılmaz oldu. AKP'siz bir hükümet isteyen yüzde altmış çoğunluğun işaretini görmezden gelen partiler bir sonraki seçimlerde kazanımlarındaki oyları yitirirler ve bir daha esemeleri bile okunmayacak tabela partilerine dönüşürler.
