Şahin Akçap

Kış çocukları

Şahin Akçap

Antalya'da yaşayan çocuklar kışı sadece resimlerden tanırlar. Ama bazılarının anne ve babaları, öğretmenleri yürekli çıkar, üşenmez karın olduğu yükseklere geziler yaptırırlar. Öyle de olsa kış çocuklarının yaşadıklarını birazcık tadar, heveslerini alırlar.
Van'da Toprakkale Dağına yüzünü çevirmiş mahallemizin askeri kışlaya giden yolları kışın tam bir kızak pistine dönerdi. Tahtadan yaptığımız, altlarına zemberek ya da demir şiş (balıksırtı) taktığımız kızaklarımızla Melek'in tepesinde başlayan kayak serüvenimiz Keklik tepesine yönelir, oralardan saldığımız kızaklarımızla kazaya, belaya eyvallah deyip kayardık. 
Bazen söz birliği yaptığımız arkadaşlarımızla gece yarısı zemheri kış demeden o tepelere gizlice su taşıyıp döker, sabaha kadar buzlanmasını sağlardık. Bu tehlikeli oyuna bazen askeri araçların şoförleri veya iaşe komutanları engel olur, yakaladıklarında ise kızaklarımızı ya alıp götürür veya postallarının altında ezip, parçalarlardı. Hani haksızda değillerdi. Çünkü su döktüğümüz o tepeler sabun gibi kayganlaşır, askeri araçların işini güçleştirirdi.
Mahallenin en iyi kızağını Necati yapardı. Bizim yaptığımız kızaklar ona göre eften püftendi, bir binildiğinde altındaki kayan tahtaları çatlayıp giderdi. Ama o en kalın tahtalardan bin bir emekle kızaklar yapar ve altındaki zemberek veya şişleri özel parlatır, en iyi benim kızağım kayar diyenlerle kıyasıya yarışırdı. Necati'nin bu inadını ona Deli Neco lakabı takarak ödüllendirmiştik.
O tepeler şimdi yok... İran-Irak savaşı sonrası Van'a misafir edilen peşmergelerin kalıcı yurdu oldular. Evler yapıldı, tepeler, düzlüğe dönüştü. Ne kekik otu topladığımız bayırlar, ne kızak kaydığımız Keklik Tepesi kaldı. O dönem arkadaşlarımızın arşivlerinde varsa eğer ve sosyal paylaşım sitelerinde paylaşırlarsa nasıl ilgi ile karşılanır anlatamam.
Ey sevgili İkram Kali kardeşim... Beni duyuyor musun? Bir gayret, lütfen bul o zamandan kalan eskimiş fotoğrafları da, bugünün çocuklarıyla paylaşalım.

Yazarın Diğer Yazıları