Kan kırmızı

Ağrı dağının doruklarını bilir misiniz?

Yırtıcı kuşların çığlık çığlığa uçuştuğu

Dipsiz uçurumların indiği vadilerdeki keklik sürüsünü

Sinmiş kurdun kuşun pusuya yattığı yola ağızlarındaki namluları

Bilin ki barutun içinde yanıp tutuşan

Ve fırlayan mermi

Tez haberi gibidir ecelin

Tez haber ki kara haber

Yüreklere saplanmış

Kan revana dönüşmüş

Vurulmuşların

Arşa yükselen ölümün sesidir

Ha asker

Ha sivil

Ferman verilmişse

Kurulmuşsa kahpe tuzaklar

Yaratılmak isteniyorsa korkunun kasaveti

Tetik düşer

Al renge keser bahar

Kimi

“Ana!” Der

Kimi

“Daye!”

Giden ki eyvah!

Geri dönmez evlatların son nefesidir.

Ağrı Dağının yamaçlarını gördünüz mü?

Kar buz çözülürken

Gümüş derelere bölünür gün vurmuş aklıklar

Dağ çiğdemleri açar en yücelerinde

Göğsü beyaz güvercinleri avlar

Bulutları kanat takan kartallar

Daha taze

Yeni tüylenmiş yüzlerinde hayat varken

Ölümle tanışık edilir genç yürekler

Entrikaların bini peş para etmez oyunlarında

Şeytan bile ürperir

Kan kırmızı keser dağlar

Dağ utanır

Siz utanmazsın

Ey Azrail’in buyrukçuları