Çivi

Gönderdiği e postayla güzel bir konuyu paylaşmış değerli bir arkadaşım.

İlgiyle okudum ve sosyal medyada bu ders veren öyküyü hemen tüm arkadaşlarım da görsün, öğrensin diye paylaştım.

Şimdi de okuduğum karnımda kalmasın diye Antalya’da Bugün ve Van Sesi Gazetesi okurlarımla paylaşmak istiyorum.

………………..

Hayatı içi dolu yaşayan baba ne yazık ki her kesin kalbini kıran oğluyla bir gün söyleşir.

Oğul:

“Huyumdan mıdır her kesi kırıyorum baba, bundan nasıl vazgeçebilirim?” Diye öğüt almak ister.

Baba, oğlunun bu yaklaşımına sevinir. Der ki:

“Bak oğlum bu dakikadan itibaren kalbini kırdığın her insan için bir tahtaya çivi çak.”

Oğul, babasının isteğini yerine getirmekte gecikmez.

Bir süre geçtikten sonra oğul babasına yeniden danışıp:

“Dediğini yaptım baba. Peki, bundan sonra ne yapmalıyım?” Diye sorar.

“Şimdide kırdığın, ancak gönüllerini almaya başladığın her insan için bir çiviyi söküp al.”

Oğul babasının bu dediğini de yapar ve üzüp, kırdığı insanların gönlünü alır. Her gönül aldığı insan için de çaktığı çivilerden bir çivi söküp çıkarır.

Bir süre sonra baba ile oğul çivilerin söküldüğü yere giderler. Babası asıl dersini durumu tane tane anlatarak verir:

“Bak oğul. Gönül alsan da, yürekleri sevindirsen de geçmişteki yapılanların izi tıpkı söktüğün çivilerin geride bıraktığı iz gibi kalır. İyisi mi kimseyi baştan kırmamak, ağızdan çıkan sözü tartmak, davranışı kontrol altına almaktır.”

Keşke hepimiz bu kıssadan hisseyi önemsesek. Elimize, dilimize mukayyet olsak…

Özellikle de ülkemizi yönetenler ve yönetmeye ben de varım diyenler bu çivi öyküsünü okuyarak gönüllerde ne kadar çok iz bıraktıklarının bir farkına varabilseler ne güzel olur değil mi?

Hani şu korkulan internette bu anlattığım öykülerden o kadar çok var ki… Hepsi birer insanlık dersi dolu meseller…