Aloş
Şahin Akçap
Gero ve Aloş kardeşler kentimizin değişik insan renklerinden biriydi.
Farklı ruh âlemlerinin bu iki insanı değildi sadece… Başkaları da vardı… Onların sayısı daha çoktu, çünkü gerçek anlamda ruhlarında insanı anlayamamanın eksikliği vardı.
Rahmetli Gero yine rahmetli olmuş kardeşinin kahvehanesine omuzlarına asılmış bakraç ve tenekelerle şehrin kerhiz(zernabat) sularından su taşırdı. Onun belalıları çocuklardı. Sözde şaka niyetine taciz edilir, taş atılır, öfkelendirilirdi. Kimse de o çocukların kulağından çekip:
“Yavrum yaptığınız yanlıştır.” Demezdi.
Gero’nun ruhundaki sonsuz boşluğun tek dayanağı aklına gelen bir türküyü söylemesiydi. O geçtiğimiz yıllarda rahmetli oldu.
Aloş’ da ki farklılık başkaydı. O da ağabeyinin getir götür işlerine yardım ederdi. Onun başının belalısı da çocuklar değil akşamdan kafası çakır kalan esnaftı.
“Hadi al şu yirmi beş kuruşu otur yanıma.” Denilerek sözde dalga geçilirdi. Ama Aloş bazen öyle akıllı davranırdı ki kendisiyle kafa bulmayı çalışanları ustaca makaraya sarar, harçlığını da alır araziye uyardı.
Bizim toplumumuz garip bir toplumdur. Zayıf bulduklarının üstüne giden, sözde kendilerince eksik bulduklarıyla alay eden zavallı bir toplum…
Ha ha halı, sırnaşık tavırlarıyla engeli olanlara sataşan bu gerçek engellilere her yerde rastlarısınız.
Diyelim limondan gıcık kapıyordur biri yanında limon yerler, diyelim vücudunda tik hastalığı olanlar vardır ona el şakası yaparlar. Hani maksat alay etmek olunca bir bahanesini bulmaktan vazgeçmeler.
Gero ve Aloş emekçi bir ağabeyin alın teriyle kazandığı kahvehanesinin orta direkleri gibiydi.
Aloş’un ölüm haberi de geldi Van’dan… Ve bir renk daha düştü kentin hayatından.
O da ağabeyi kahveci Hasan’ın, Gero’nun cennetine uğurlandı.
Şimdi merak ediyorum?
Memleketin yeni takılanı, dalga geçileni kim olacak? Kimi seçecek gerçek ruh hastaları kum torbası, stres topu niyetine?
TV haberlerinden, uyduruk temelsiz programlarında belgesellere yönelen bir televizyon izleyicisi olup; hayvanlar âlemindeki müthiş dayanışmaya tanık olurken, insanlar âlemindeki gariplikler bakalım beni daha ne çok şaşırtmaya devam edecek…
