Bahçesaray Bahçesaray

Bundan on yıl önce gitmiştim o yeryüzü cennetine. Göğe değen karlı yamaçların dibinde, yemyeşil ceviz ağaçları gölgelerine gömüşmüş bir cennet köşesiydi Bahçesaray. O gölgelerin içinde, bahçelerinin arasından fışkıran sularıyla sizi kendine çağırır.

Bu cennete inmek o kadar kolay değildi. Kervanları aya yaklaştıran, yüksekliğiyle başınızı döndüren Karabet Geçidi'nden aşağı uçuvermek korkusuyla yüreğiniz çarparken Ergenekon Destanı'nı yaratan kültürün köklerini sezmeğe başlarsınız.

Kara kışın hodbinliğiyle içine kapansa da konukseverliği ve zekâsıyla parlayan ve dünyaya açılan bir ilçemizdir Bahçesaray.

Bahçesaray Çay'ının o tertemiz suyunda, insanımızın duru özünü bulursunuz.

İşte bugün… Bugün haberleri seyretmeyen bir aile olarak bize bile ulaştı bir kara haber.

Koyaklarının kuytularında yaz ortasında bile kar saklayan Bahçesaray'ın sırtlarından kayan çığ pek çok canımıza kıydı.

Bahçesaray'ı yeşile ve berekete boğan kar dağarcığı bu kez bir felâkete yol açtı.

2009'da yolu genişletiliyordu. Buna çok sevinmiştim.

Fakat görünen o ki Bahçesaray yolu bu yenilemelerden daha ileri bir ıslaha muhtaç.

Felâketlere ulaşma hızımızın arttığı son Elazığ depreminde görüldü. Fakat Bahçesaray çığ felâketi bize afetleri önlemekte henüz yetersiz olduğumuzu da gösterdi.

Rahmetli babam, inşaat mühendisiydi ve  "Bir yolu, araziyi inkâr ederek yapamazsın." derdi. Bahçesaray bize bunu çok güzel gösteren bir yurt köşesi. Öyle ki çetin coğrafyasıyla yollarımıza boyun eğdiriyor. Buna rağmen coğrafyanın işaret ettiği olası tehditleri gidermek ya da hafifletmek gerektiği ortada.

Bahçesaray'da hayatını kaybeden bütün yurttaşlarımıza Allah'tan rahmet, kalanlara can sağlığı ve sonsuz sabırlar diliyorum.

Bahçesaray'ın güzelliklerine güvenle ve sevinçle ulaşabilmeyi diliyorum.

Çok yaşa sen Bahçesaray, çok yaşa sen Van şehri!