Değişmeyen ne kaldı ki

Her şey değişmiş tek değişmeyen umutmuş.

Taş plaklar, eski pikaplar, arkası yarınlar nerede o radyolar.

Cızırtılı sesi o eski taş plakların pikapta Münir Nurettin Selçuk, beni kör kuyularda gör şarkısını dinlerken, dalıp gidersin maziye…

Plaklar gomalaka ve mumlu maddelerle yapılan bir disk. Pikap ve gramafondaki iğne ile döner dururdu. İlk plaklar 1880'lerde ortaya çıkmış.

Eskiyi düşünürken yine değişmeyen ne kaldı ki hatıralarında.

Gramafondaki ses Safiye Ayladan plak nostalji tozlanmış yıllara yüz tutmuşluğun gösterisi gibi Atatürk'ün sevdiği şarkıları okur gramafonda.

Merhum sanatçıların o güzel sesleri paslanmış kulakları temizler gibi..

Plaklar,radyolar,yeni çıkan telefonlar ve eski oyunlar yeni teknolojinin getirdiği değişmeyen ne kaldı yaşantıları..

Plakların yerini telefonlardaki kulaklıkların sesi aldı. Eski plaklar tavan arasında tozlandı.

Gramafon nostalji oldu. Geriye sadece hatıralar kaldı.

Değişen teknoloji mi? değişen insanlar mı?

İnsanlar aynı doğar, büyür, ölür geriye sadece arkasından kalan iyiliği konuşulur.

Değişmeyen sadece yüreklerdeki inançtır.

Değişmeyen umudun var olduğu her yerdir.

Eskiyen sadece yer ve mekandır zamandır,

Bırakalım çağ değişsin, mekan değişsin teknoloji ilerlesin,

Mevsimler değişsin, ilkbahar, yaz, sonbahar, kış...

Yalnızca sevgi kalsın, merhamet duygusu yitirilmesin.

Barış, kardeşlik, dostluk kalsın. Savaşlar olmasın, çocuklar ölmesin. Günahsız kadınlar iftiraya uğramasın...

Umudun kalsın, yaşam sevincin devam etsin, hayatın devam ettiği acı yürekler hep saklı kalsın, kalsın ki sevdiklerin üzülmesin.

Değişmeyen ne kaldı?