Çocukları yarıştıranlar
Hasan Akçap
Evet, hayat bir imtihandır. Ama bir yarış değildir. Çocukları yarıştıranlar o masum yüreklere ne kadar büyük bir haksızlık yaptıklarının farkında değiller.
Çocuğu diğer kardeşleriyle kıyaslayıp üstün meziyetlerinden bahsedilmesi, onun kendisini üstün zannetmesine, ego duygusunun yükselmesine neden olacağı gibi sürekli eksik yönlerini ortaya çıkarmak da kendisini başarısız görmesine ve motivasyonunun düşmesine neden olur. Oysa doğru olan her bireyin artı ve eksi yönlerinin olduğunu belirtmek, hataların onarılması için çaba sarf etmesi gerektiğini anlatmaktır. Bırakalım çocuklar özgürce çocukluklarını yaşasınlar. Aile ortamında sevgi ve huzur verelim onlara.
Özellikle okul yaşına kadar aile sevgisi ve mutluluk duygularını doyasıya alan çocukların tüm hayatlarında olaylara pozitif yaklaşan, yapıcı, özgüveni olan ve çevresindekilere ışık tutan bireyler olduklarını görüyoruz. Okul döneminde ise çocukları birbirleriyle yarıştırmak onlara olumlu değil olumsuz etki yapar. Her çocuğun kendisiyle yarışması, kendi çıtasını yükseltmeye çalışması en doğru olanıdır. Arkadaşlarıyla yarışan çocukların geri gitme riski daha yüksektir. Oysa hergün bilgilerinin üzerine daha fazlasını koyabilen, derslerdeki seviyelerini yavaş da olsa arttırabilen çocuklar ruhsal ve bilişsel gelişimlerini sağlıklı sürdüren çocuklardır. Ancak sürekli başkalarıyla kıyaslanan ve başarısızlık etiketi alan çocuklar gerek ruhsal gerekse bilişsel anlamda gerileme yaşarlar. Başarı insanın kendisini aşma kabiliyetidir. Çocukları değerlendirirken onların seviyelerini tespit etmek ve kaydettikleri ilerlemeleri ödüllendirerek onları yüreklendirmek doğru olan yaklaşımdır.
Aslolan öncelikle her çocuğun başarılı olduğuna bizim inanmamızdır. Hiçbir insan dünyaya başarısız veya yeteneksiz gelmemiştir. Önemli olan başarılı olacağı yeteneğini keşfetmektir. Bunun için sabır ve gayrete ihtiyaç vardır. "Bu çocuktan bir şey olmaz" yaklaşımı onu öldürmek kadar tehlikeli bir yaklaşımdır.
Ülkemizde yeniden bir eğitim sistemi kurma aşamasındayız. Araştırmalar, anketler, çalıştaylar yapılıyor. En doğru eğitim sisteminin tesisi için çaba sarf ediliyor. Eğitim sisteminin doğru bir sistem olması eğitim felsefesinin doğru olmasına bağlıdır. Ülkemiz iyi bir eğitim sistemi içinde iyi bireyler yetiştirmeyi başarmalıdır. Artık çocuklarımız harcanmamalı. Yaşamlarını mutluluk üzerine kuracakları bir ülkede yaşamalılar. Mutlu olmayan insanlar sorun, karmaşa ve suç üretirler. Sürekli yarışmaktan yorgun düşen bir nesil üretemez, gelişemez, ilerleyemez. Ama ilgi ve yetenekleri üzerinde yürüyen bireyler mutluluk ve başarıyı yakaladıkları gibi toplumun ilerlemesine de katkı sağlayabilirler. Çocukları yarıştıranlar, akademik başarı elde eden çocukları boy boy afişlerde binaların duvarlarında reklam edenler bu davranışlarının yanlış olduğunu anlamalıdırlar. Unutmayalım ki her çocuk özeldir, her çocuk ayrı bir değerdir. Ve unutmayalım ki bütün çocuklar şampiyondur. Öyleyse onları birbirleriyle yarıştırmanın ne anlamı var?
