Sigorta

Bir ülkenin, bir memleketin, bir yurdun, bir diyarın, bir devletin velhasıl her ırktan insanın üzerinde nefes aldığı bir toprak parçasının öyle bir sigortası vardır ki herkes için vazgeçilemez bir esas ve iade edilemez bir teminattır.

İşte o hakiki unsur adalettir ki bütün mekanların sigortasıdır adeta.

Sigorta, bir insan yaşamındaki sosyal güvencedir, sosyal hayatının garanti altına alınmasıdır.

Bir elektrik sisteminin ise olmazsa olmazıdır aynı zamanda.

İnsan vücudunda kalp ne ise, sosyal yaşamda da adalet duygusu ve hukuk sistemi odur.

Bu zaviyeden bakınca, hukuk kanundur lakin her kanun hukuk değildir.

Yani bir memleketin sağlık ve sıhhat içinde oluşu, ülkenin her karışında atan kalp atışlarının ritmik bir şekilde hissedilmesiyle belli olur.

Adalet sigortasını sistemden söküp çıkardığınız vakit, memleket karanlığa gömülür.

Hakim olan bu karanlıkta, bütün her şey zıddıyla yer değiştirir.

O zaman ne olur;

Hırsız, hazine bekçisi...

Tilki, kümes sahibi...

Kurt, koyun sürüsüne çoban...

Zalim, beyefendi ve hanımefendi rolünde...

Âmâlar göz hekimi...

Zırdeliler asabiye mütehassısı, ruh hastalıkları uzmanı...

Ahrazlar ilim meclislerinde hatip, konuşmacı...

Tımarhane, buyrukların verildiği bir mekan...

Uşaklar efendi, efendiler de mapus damında çile tezgahı dokur...

Ve zorba, elinde cop ile önüne gelen her kapıya dayanır...

Vesaire, vesaire...

Gelinen bu noktada, olacaklardan şikayet etmeye hiç kimsenin hakkı olmaz.