Van sevgisi tez konusu olmalı.!

Mevzuya başlamadan bir tespit de bulunmak isterim.

‘’Vanlı,  Vanlısız olmaz. Vanlı, Vanlıyı uzaktan daha çok sever’’

Van için bazı sözler söylenmiştir, Kimisi Van’ı çok sevdiğinden kutsamıştır.

‘’Dünya da VAN, Ahiret de İman’’ demiş.

Kimileri de belli ki,  canı çok yanmış onlar da şöyle demiş,

‘’Dünya da Van, Düş içine Yan’’

Bu sözler yeni değil, çoook eskilere dayanır. Van’ın Köy kent olduğu dönemlerde dile getirildiğini düşünüyorum.

Dünya da Van, derken doğası gereği Cennet’i yaşadığından mı denmiş, yoksa İnsanlarının sevgi ve saygısının ve ilişkilerinin düzeyli oluşundan mı?

Bugün ile kıyaslamaya kalkmamalıyız, yanlış değerlendirmelere meydan vermiş oluruz.

Van çok göç veren ve alan bir kent oldu. Deprem çok şeyi değiştirdi.

Van için değişimin miladı olarak görüyorum, Ekim 2011 Van depremini.

Getirdikleri yanında götürdükleri de çok olmuştur. Yitirilen canların mekânları cennet olsun dileğimdir.

Hayat devam ediyor, kayıplarımızın acısını yüreğimizde yaşarken bir yandan da,  yaşamın gerçeğiyle yüz yüzeyiz. Sağlık, ekonomi, eğitim ve sosyal yaşamın gereği olan insan ilişkilerimizi de yürütmek zorundayız ki en önemlisi bu bence.

Temelinde sevgi ve saygı oldukça ve bazı değerlerimizi korudukça, İnsani ilişkilerimiz de bir sıkıntı yaşamayız.  Tabii herkes bir olmuyor. Zaten herkes aynı huy ve karakterde olsaydı kaos yaşanırdı.

Renklerin çeşitliliği güzeldir tek renk iç karartır, ne demiş bilge adam “Herkes beyaz veya siyah olsaydı, siyahı ve beyazı fark edemezdik, siyahı en güzel beyazın yanında fark ettirir kendini’’ farklılıklarımızla güzeldir dünya.

Van halkı depremde çok göç verdi ve bu göç Antalya, İzmir ve İstanbul gibi büyük şehirlerde daha çok Vanlı olmasına sebep oldu.

Van’a özlem gün gittikçe artar oldu, Vanlı Van’dan uzakta öksüz hisseder oldu. Fırsatını bulan hemen kendini üç beş günlüğüne de olsa  Van’a atıyor kendini.  Kimilerine göre Van’ın doğasıdır çeken, kimilerine göre Vanlıdır kendisini çeken.

Beni çeken,  ilk önce Vanlıdır sonra da doğasıdır, Vanlı olmayınca doğa her yerde aynıdır. Farklı olan Van İnsanıdır.

Geçen Mart ayında Foça da 12 Vanlı can bir araya geldik. Bulunduğumuz yer Foça idi,  ama İnanın Van’daymış gibi htik. Vanlılarla olan Van da hisseder kendini. Yer ve mekan ikinci planda kalır. İşte asıl mesele bu canlar.

Gelin bu uzaktan sevmeyi yakın edelim. El birliği güç birliği edelim, dertlerimize derman olalım, bir birimizi yermeyip yüceltelim. İnanın, Van’ın ve Vanlının geleceği için çok önemli. Bu yolda gayret göstermek gerekir, sözlerde ve satırlar da kalmamalı. Çaba sarf edenlere gönlümüzü, yüreğimizi açarsak, kazanan sen ben o, biz, siz ve herkes olur.

Bu yıl Van’ın Kurtuluşunun 100. yılı.  Bize bırakılan mirasımıza hep birlikte sahip çıkalım.

Nice yüzyıllara bize miras bırakılan, Van ve Vanlının sevgi saygı hoşgörüsü olsun.

Kısır çekişmelerin bizlere hiçbir şey kazandırmadığının farkına varalım. Bizler bu konuda gayret gösterirsek ki gösterenler çoğunluk olmasa da çoğunluk ile kavuşturmayı başaranlarımız var, onlara destek olalım.

Heyecanla Van’a gidip,  Vanlılar ile buluşanların gözlerinde bu ışıltıyı en iyi görenlerden biri olarak diyorum ki, Van ve Vanlılar Çoğ Ğoştur.

İrtibatı koparmayalım birbirimizle canlar. Gençliğim de 50 can arkadaşım vardıysa, bugün binlerce Vanlı can dostum var.

Her nerede yaşıyor isek, Ata baba toprağı bir gün mutlaka kendine çeker, bu çekmeler sağlıklı ve huzurlu günlerde olması dileğiyle, Esen kalın sağlıcakla kalın Vanlı canlar.

Aze...