Koca Usta Yaşar Kemal
Şahin Akçap
O’na Anadolu’nun Homeros’u diyenleri hiç utandırmadı. Yazdığı eşsiz romanları dünyanın bütün dillerine çevrildi.
Ormanları yakarak tarla açmak isteyenlerin vicdanlarına seslenen müthiş röportajında ateş altında kavrulan ağaçların gözyaşlarını doyumsuz betimlemeleri ile anlatmaya çalıştı. Kapısını çalan üçkâğıtçı siyasilere belleğini ve özgeçmişini satmadı. Van Gölü kıyılarından göç eden ailesinin kurduğu onurlu hayatın içinden hiç tükenmeyen gür bir çağlayan gibi fışkırıp akmaya devam etti.
Irkçılığın, aşağılık din bezirgânlarının dümen suyuna atlamadı. Tıpkı Nazım Hikmet gibi bir büyük dünya yazarı oldu.
Onunla tanışmamız okur üyesi olduğum Van Kütüphanesinden İnce Memed romanlarını alıp okumaya çalışırken oldu. Ama başaramadım. Çünkü Yaşar Kemal’e bakış açısı farklı olan kütüphane memuru orta son sınıftaki bir delikanlının bu hevesinin önüne sorular ve korkutan tavırlarla dikildi.
Çare Van Kent Kırtasiye’si sahibi rahmetli Faruk Bekiroğlu idi. O zaman koca iki cilt olan İnce Memed’in siparişini vereceğine söz verdi. Ne var ki o kitaplar baba harçlığıyla öğrencilik yapan birisi için pahalıydı. Hafta sonları taş ocağında çalışarak İnce Memed kitabına kavuştum. İşte bu dünyaya bakış açısını sola çeviren adım oldu. Yaşar Kemal ile tanışıklığımız böyle başladı. İyi de oldu. Çünkü bakış açısında halkın dostlarını ve düşmanlarını daha yakından tanıma olanağı vardı.
Arif Keskiner Yine mi Çiçek röportaj kitabında dostu Yaşar Kemal’i tüm yönleriyle anlatır. Zorlu yaşamı içinde açan dağ çiçeklerini de…
Soyu sopu Van Gölü Ünseli (Arnis) Köyü olan, İzmir’de doğan, Çukurova’da büyüyen yetim Yaşar KEMAL için elbetteki şövence duygularla yazmak hoş değil. Ama o benim şeref hemşerimdir. Dünyaya bakış açımın pusulasıdır.
Hasta olduğu, yoğun bakımda olduğu şu an aklım onda…
Sağlık dileklerimle bir kez daha onu saygıyla anıyorum.
Dayan diyorum koca usta!
Bu ülkenin son on iki yılını yazmadan sakın çekip gitme…
