Mehmet Ebeperi de Hakka yürüdü

Ümit Kayaçelebi yazdı...

 ‘N'eylersin ölüm herkesin başında.

Uyudun uyanamadın olacak.

Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?

Bir namazlık saltanatın olacak.

Taht misali o musalla taşında.’

Hiç kimse kimsenin yerini doldurmuyor. Kimisi sessizce yaşar; ne yaşadığından ne de öldüğünden kimsenin haberi olmaz. Hep kendi için yaşar.Kimisi de öyle yaşar ki ayrılışı cihanı sarsar, yeri hiç doldurulmaz, yıllar geçse de eserleri hiç unutulmaz. Zaten insan; öbür tarafa ne götürebilirse, bu dünyanın elinden ne koparabilirse kârı o. Bir arkadaşım diyor ki:

“Yiyip içtiğin, bir de âhirete gönderdiğin senin. Başka hiçbir şeyin yok!”

Örnek insan, güzel insan o kadar az ki; her zaman da bulmak zor.

Hakk’ın rahmetine kavuşan Mehmet Ebeperi  Ağabeyimiz bu güzel insanlardandı. Hayır ehli, cömert bir vakıf ve gönül insanıydı. Ahlâklı, eğitim almış gençlerin; iyi bir meslek icrâ etmeleri için elinden gelen yardımları esirgemezdi.

O çocukluk yıllarında tanıdığım Eski Ziraat Banka Sokağının sakinlerinden Halil Ebeperi’nin oğluydu. Ama biz rahmetli Halil amcayı yaptığı meslek icabıyla “Sallağ Ğelil efendi” diye tanır bilirdik. O Zamanlar hayvan kesenlere sallağ dendiği için o rahmetli de hep icra ettiği iş vasıtasıyla o lakapla tanındı ve sevildi.Hoş sevecen gayet mütevazi sevilen sayılan muhterem bir zattı.

Sokak komşularının elbette ki hepside iyiydi hoştu Allah cümlesine rahmet etsin. Ebeperi ailesi kalabalık bir aileydi ama Van’da her zaman ilgi  ve sevgi gösterilen bir aileydi.

İşte rahmetli Mehmet amca da benim rahmetli babamla Karayolları 11.Bölge müdürlüğünde birlikte çalışırlardı.  O yıllarda Karayollarında çalışmak güzel bir işti hatta halk arasında “Kara yolları, para yolları” diye latifeli bir şeklide karayolculara takılırdı herkes. Gerçekten ister memur ister işçi Karayolları maddi yönden iyi bir teşkilattı.

Nurlar içinde yatsın Ğelil amcanın hanımı Hatice teyze bana göre mahallenin en güler yüzlü teyzesiydi. Hiç unutmam okula gittiğim bir gün Hatice teyze ekmek yapıyordu ve öyle bir sıcak ekmek kokusu sokağı sarmıştı hala sanki o kokuyu  hissediyorum bu günde. Mustafa ebeperi Nüfusta başkatipti ne zaman işimiz olsa hemen yapardı. Çünkü babamın selamı var dedim mi iş tamamdı. Çünkü şehir küçüktü nüfus azdı ve insan kıymetliydi.İnsana muhabbet insana hürmet o zamanlar zirvedeydi. Her şey insan içindi. Tekin Ebeperi ile SSK Müdürlüğünde ve Kemal Ebeperi ile de SSK Müdürlüğünde uzun süre teşriki mesaimiz oldu. Onlar dan bir kısmı ahrete intikal ettikten sonra geride kalan çocukları ile de muhabbetimiz devam etti. Çünkü Banka sokak sakinlerinin bu şehirde her zaman istisnai bir muhabbeti olmuş ve hala da kim nerede olursa olsun bu muhabbet devam etmektedir.

Mehmet amca çok yönlü bir insandı, bu yönlerinden biri de futbol hayatının olmasıydı. O da 1930 yıllar itibariyle Van’da Mahalli Futbol takımlarında top koşturmuş hatta bir ara bana anlattığında Erzurum sporda da top oynadığından bahsetmişti. Ben onu futbol oynarken görmedim. Ama Van’da uzun süre bir futbol hayatı olmuştur.

Karayollarında uzun süre çalıştı ama emekli olduktan sonra da hayatın içinde oldu ve Birkaç dönemde Cumhuriyet Mahallesinin muhtarlığını yaparak yine Van’a ve Vanlıya hizmetten geri durmadı.

Hayır sever bir insandı koşana düşene koşar yardım elini uzatmaya gayret eden bir insandı.

Hatta bir ara benimde bazı maddi sıkıntılarım olduğu zaman da bana yardım elini uzatıp hayata tutunmamı sağlayan insandı. Çok iyiliğini görmüş ve her zaman da babam gibi hürmet ettiğim o insan artık aramızda değil ama hatıraları hep bizimle olacak.Allah mekanını cennet kılsın ruhu da şad olsun.

Güzel insanlar hâl ve kāliyle kısa bir süre de olsa hep örnek olurlar. Büyüklerin bir büyük yeri var. Büyüklerin hâlinden hâl transferi almış; onu sadece gönlüne değil, ete-kemiğe büründürmüş.

Sevmek için yürek, devam ettirmek için emek gerekir. Fahrettin Ağabey; sevgisiyle, malıyla, canıyla Afrika’ya uzandı. Sevdiklerini sevdiğiyle paylaştı.

 “Üzülme herkes ölür. Kimi toprağa, kimi yüreğe gömülür.” sözü sanki onun için söylenmiş.

Yâ Rabbî! Sen’in dostlarının, dostlarım olmasını lutfeyle.

Kendisine Cenâb-ı Hak’tan rahmet, muhterem ailesine ve sevdiklerine başsağlığı dileriz. Mekânı cennet olsun.

 

Bakmadan Geçme