Alıştım yokluğa...


Alıştım sevdiklerimin yokluğuna.
Ama yalnızlığa alışamadım,
Hasrete alışamadım,
Yalnızlığın acısıyla gurur satın alır oldum
her gece
Düşlerim böyle dağınık değildi eskiden.
Kara bulutlar gibi kümelenip bir yere,
Acılarım yüreğimde çöreklenmişti gece
yarılarında.
Özlemlerim hiç bu kadar olmamıştı gün
ışığına.
Hasret bu kadar büyümemişti.
Şimdi göçebe olmuş yüreğimle
Her sabah yeni yolculuklara çıkıyorum.
Umudun türküsünü söylüyorum öksüz
bakışlarımla...
Ben alıştım artık sevdiklerimin yokluğuna

Bakmadan Geçme